Το χτύπημα του τηλεφώνου(ποίημα από τη Συρία)

του Nizar Qabbani 

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι μας 
Τρέχω κατά πάνω του 
με τη χαρά ενός μικρού παιδιού, 
αγκαλιάζω την αναίσθητη μηχανή 
και πιέζω
τα κρύα του  καλώδια 
Κι περιμένω 
για τη θερμή σου, πλούσια φωνή να έρθει σε μένα 
,σαν τη  μουσική των πεφταστεριών 
Και τον ήχο των κοσμημάτων που κυλούν. 
Κλαίω 
Επειδή με σκέφτηκες 
και μου κάλεσες  
από τον αόρατο κόσμο.

When the telephone rings in our house
I run to it
With the joy of a small child,
I embrace the emotionless machine
And squeeze
Its cold wires
And I wait
For your warm, full voice to come to me
Like the music of falling stars
And the sound of tumbling jewels.
I cry
Because you have thought of me
And have called me
From the invisible world.

arablit.org