Ο πρώτος και μεγαλύτερος ποιητής των χαϊκού.Κατάγοταν από γενιά σαμουράι.Σε ηλικία οκτώ ετών μπήκε στην υπηρεσία του άρχοντα του κάστρου της Ίγκα και έγινε ακόλουθος του γιου του Σεγκίν.Από τον Σεγκίν και από τον δάσκαλό του Κιγκίν έμαθε την ποιητική τέχνη.
Το 1666 ο Σεγκίν πέθανε.Απαρηγόρητος ο νεαρός Μπάσο κλείστηκε ένα διάστημα σε μοναστήρι.Όταν,είκοσι χρόνια αργότερα,ξαναεπισκέφτηκε την Ίγκα κι είδε τις κερασιές όπου έπαιζαν μικροί αυτός και ο Σεγκίν,έφτιαξε το χαϊκού:
άνθη κερασιάς
και τι δε μου θυμίζουν...
πολλά πράγματα...
Έγραψε δύο βιβλία:Το "Ημερολόγιο της Σαρασίνα" και το "Οι δρόμοι του Όκου".Εκεί βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα ποιήματά του ανάμεσα σε σκέψεις και εντυπώσεις από τα διάφορα ταξίδια που έκανε στο εσωτερικό της χώρας.
Πέθανε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού περιστοιχισμένος από πλήθος μαθητών και φίλων.Όταν τον είδαν ετοιμοθάνατο οι μαθητές του ζήτησαν ένα τελευταίο ποίημα,ένα ποίημα θανάτου που θα συνόψιζε τη φιλοσοφία του.Ο Μπάσο αρνήθηκε ισχυριζόμενος ότι κάθε ποίημα που είχε γράψει τα τελευταία δέκα χρόνια,το σύνθεσε σα να 'ταν επιθανάτιό του.Ωστόσο το άλλο πρωί τους κάλεσε στο κρεβάτι του και τους έδωσε το τελευταίο του ποίημα:
σ'ένα ταξίδι
αρρώστησα·όνειρα,
γυρίστε πίσω
132 γιαπωνέζικα χαϊκού,εκδ.Πρόσπερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου