Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

fal-e Hafez,οι Ιρανοί χρησιμοποιούν τον μεγάλο βάρδο του Shiraz για να μάθουν το μέλλον τους


Σεργιάνιζα στους πρόποδες των βουνών στην Τεχεράνη με τον φίλο μου Jamshid, και τη Shirin, ένα κορίτσι που  φλέρταρε. Μια φίλη της Shirin είχε μόλις διαγνωστεί με καρκίνο, και ο Jamshid και εγώ προσπαθούσαμε να την παρηγορήσουμε, επιμένοντας ότι όλα θα πάνε καλά - αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Καθώς περπατούσαμε προς ένα από τα στέκια  μου για τσάι και ghalyan ( αργιλέδες), συναντήσαμε έναν ρυτιδιασμένο γέρο με ένα καναρίνι σκαρφαλωμένο σε ένα μικρό κουτί χρωματιστών καρτών.
"Περιμένετε", μας είπε η Shirin, περπατώντας προς αυτόν, βγάζοντας χρήματα από το πορτοφόλι της. Του έδωσε ένα χαρτονόμισμα , έκλεισε τα μάτια της και χτύπησε παλαμάκια, ενώ το μικρό πουλί αναπήδησε και τράβηξε μια τυχαία κάρτα με το ράμφος του. Όταν διάβασε το ποίημα που ήταν γραμμένο πίσω, χαμογέλασε .
"Τι λέει;" την ρώτησε ο Jamshid.
«Δόξα τω Θεώ», απάντησε η Σιρίν με αναστεναγμό, διαβάζοντας τον εναρκτήριο στίχο: «Ο Ιωσήφ ο χαμένος θα επιστρέψει στη Χαναάν - μη λυπάσαι . « Αυτό σημαίνει ότι θα είναι εντάξει».
Ενώ στην Τεχεράνη, το Ιράν, η γνωριμία του συγγραφέα Joobin Bekhrad ήταν καθησυχασμένη από μια περιουσία που πήρε τυχαία από ένα πουλί (Credit: Credit: ERIC LAFFORGUE / Alamy)
Ενώ στην Τεχεράνη, στο Ιράν, η γνωριμία του συγγραφέα Joobin Bekhrad επιβεβαιώθηκε από μια κάρτα τύχης που πήρε τυχαία  ένα πουλί (Credit: ERIC LAFFORGUE / Alamy)
Της αγάπης και του  κρασιού 
Η ποίηση καταλαμβάνει έναν ιδιαίτερα ιερό χώρο στον ιρανικό πολιτισμό. Εκτός από την απλή εκτίμηση της ποίησης ως μορφή τέχνης, εμείς οι Ιρανοί - από όλα τα υπόβαθρα και τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις - τη ζούμε και την αναπνέουμε. Ένας οδοκαθαριστής  θα παραθέσει  Khayyám για την παροδικότητα της ζωής, όπως ένας ταξιτζής θα απαγγείλει τον μυστικό στίχο του Rumi και ένας πολιτικός θα επικαλεσθεί τον πατριωτισμό του Ferdowsi. Από την άλλη πλευρά, ο μεγάλος θείος μου, όπως και ο Βολταίρος, αγάπησε το διδακτικό Sa'di μέχρι το σημείο που επέλεξε το όνομα μας (Bekhrad, δηλαδή «σοφός») από ένα στίχο από ένα από τα ποιήματά του. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την περσική κομψότητα , ο Hafez αναμφισβήτητα βασιλεύει απόλυτα στις καρδιές και τα μυαλά των Ιρανών.
Ένας ποιητής του 14ου αιώνα, ο Χάφεζ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πατρίδα του Σιράζ, γνωστή σήμερα ως «Πόλη των ποιητών». Είναι περισσότερο γνωστός για τα γκαζάλ του (ποιήματα αγάπης), που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσής του, το Divan. Στα ποιήματά του, γράφει κυρίως για την αγάπη και το κρασί, καθώς και για την ξεδιάντροπη υποκρισία των ιερωμένων και των θρησκευτικών αρχών. Αδιάφορος για την εικόνα του , ο Hafez προτίμησε να ασχοληθεί με αυτό που ορισμένοι αποκαλούσαν «αμαρτία» αντί να αυτοπροβληθεί ως παράγων της αρετής. Γραμμένα με ένα περίτεχνο, αλλά ευκρινές και πολύ ευανάγνωστο στυλ, τα συλλεχθέντα έργα του Ντιβάν αντιπροσωπεύουν αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι το λαμπερό ζενίθ της περσικής ποίησης.
Όσο αγαπητή κι αν είναι  η ποίηση του Hafez, είναι ίσως εξίσου αμφιλεγόμενη όπως ήταν όταν γράφτηκε - γεγονός που μπορεί να οφείλεται στην τεράστια δημοτικότητά του κατά τη διάρκεια των αιώνων. Στο σημερινό Ιράν, ο Hafez είναι απαράμιλλος, λατρεύεται  ως σχεδόν θεϊκή φιγούρα. Η ποίησή του συχνά τραγουδιέται και τοποθετείται στην κλασική περσική μουσική. Ο τάφος του στο Σιράζ σφύζει αδιάκοπα με τους θιασώτες, τους θαυμαστές και τους τουρίστες από όλο τον κόσμο.
Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι η δημοφιλής ιρανική παράδοση που χρησιμοποιεί τα ποιήματα του Hafez για μαντεία. Με άλλα λόγια, ό,τι έκανε η Shirin εκείνη την ημέρα στην Τεχεράνη.
Τα συλλεγέντα έργα του Divan του Hafez αντιπροσωπεύουν αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι το λαμπερό zenith της περσικής ποίησης (Credit: Credit: Leemage / Getty Images)
Τα συλλεχθέντα έργα του Divan του Hafez αντιπροσωπεύουν αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι το λαμπερό ζενίθ της περσικής ποίησης (Credit: Leemage / Getty Images)
Η "Γλώσσα του αόρατου"
Γνωστή ως fal-e Hafez (η οποία σχεδόν μεταφράζεται σε «μαντεία μέσω του  Hafez»), η παράδοση περιλαμβάνει να ζητούν την συμβουλή του ποιητή - γνωστή ως Lesan ol Gheyb(«Γλώσσα του αθεάτου») - για ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον, δύσκολες αποφάσεις και διλήμματα.
Η παράδοση του fal-e Hafez ασκείται εδώ και αιώνες στο Ιράν (και αλλού στον Περσικό κόσμο, όπως το Αφγανιστάν). Σύμφωνα με μια γνωστή ιστορία, ξεκίνησε από το θάνατο του ποιητή. Σε μια επιστολή του 1768 προς τον Οριενταλιστή Sir William Jones, ο Ούγγρος ευγενής κόμης Károly Reviczky, ο οποίος «διάβασε την ιστορία κάπου», έγραφε ότι ορισμένοι ιερωμένοι δεν ήταν σίγουροι για το τι θα έπρεπε να κάνουν με το πτώμα του Hafez λόγω της «έκφυλής του ποίησης". Ακολούθησε μια διαφωνία σχετικά με το αν θα πρέπει να τον θάψουν ή όχι, μετά από τον οποίο γράφει ο Reviczky, «άφησαν την απόφαση σε μια μαντεία που χρησιμοποιούσαν   , ανοίγοντας το βιβλίο του τυχαία και παίρνοντας το πρώτο δίστιχο που θα τύχαινε».
Ήταν η τυχερή μέρα του Hafez, γιατί αυτές ήταν οι λέξεις που έτυχαν:
Από το πτώμα του Χάφεζ μη δειλιάσεις. 
Αν και πνίγηκε στην αμαρτία, ο Ουρανός είναι ο κλήρος του.
Ο τάφος του Χάφεζ στο Σιράζ του Ιράν, ασταμάτητα συνεχώς με τους θιασώτες, τους θαυμαστές και τους τουρίστες από όλο τον κόσμο (Credit: Credit: Dario Bajurin / Alamy)
Ο τάφος του Χάφεζ στο Σιράζ, στο Ιράν, ασταμάτητα γεμάτος με τους θιασώτες, τους θαυμαστές και τους τουρίστες από όλο τον κόσμο (Credit: Dario Bajurin / Alamy)
Ακριβώς όπως δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η ποίηση του Hafez είναι τόσο λατρεμένη από τους Ιρανούς, το ίδιο συμβαίνει και με το φαλ ε-Χάφεζ. Από αμνημονεύτων ετών , οι Ιρανοί είναι ένας βαθιά φιλοπερίεργος λαός, που πάντα αναζητά να αποκαλύψει το  κρυμμένο νόημα και το μυστήριο στον κόσμο γύρω του. Σύμφωνα με την Encyclopaedia Iranica του Πανεπιστημίου Columbia   ο βυζαντινός ιστορικός Αγαθίας, για παράδειγμα, έγραψε για τους Ζωροάστρες ιερείς που έβλεπαν το μέλλον σε φλόγες. Στο εθνικό έπος του Ιράν, το Shahnameh(Βιβλίο των βασιλέων), ο Ferdowsi λέει (σε ​​μία μόνο από τις πολλές μαρτυρίες περί μαντείας) πώς ο μονάρχης Khosrow(Χοσερόης) Parviz ερμήνευσε την τυχαία πτώση ενός κυδωνιού από την κορυφή του θρόνου του σαν ένα σημάδι του επικείμενου θανάτου του και της κατάρρευσης της Δυναστείας των Σασσανιδών. Σε πιο σύγχρονες εποχές, όπως γράφει ο Πέρσης λόγιος της λογοτεχνίας Mahmoud Omidsalar στην Εγκυκλοπαίδεια, οι Ιρανοί χρησιμοποίησαν τράπουλα - ακόμα και ρεβίθια - για να δουν την τύχη τους. Και ενώ μερικοί χρησιμοποιούσαν επίσης και άλλα βιβλία περσικής ποίησης(όπως το Masnavi του  Rumi), καθώς και το Κοράνι, ο Omidsalar θεωρεί ότι το Divan του Hafez είναι αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές μέσο όταν πρόκειται για βιβλιομαντεία στο Ιράν.
Το Fal-e Hafez μπορεί να γίνει οπουδήποτε, εφ 'όσον έχετε πρόχειρο το Divan
Σήμερα, μπορεί να σας πει το μέλλον σας ο βάρδος του Σιράζ  σχεδόν οπουδήποτε στο Ιράν. Άνθρωποι με εκπαιδευμένα πουλιά προσφέρουν τις κάρτες τους σε πολυσύχναστους δρόμους καθώς και σε δημοφιλείς χώρους αναψυχής για τους ντόπιους και τους τουρίστες, όπως το Darband στην Τεχεράνη, όπου είχε μάθει το μέλλον η Shirin, και ο τάφος του Hafez στο Shiraz. Σε μεγάλες πόλεις όπως η Τεχεράνη, οι οποίες είναι γνωστές για τη πυκνή κυκλοφορία τους, τα παιδιά (χωρίς τα περίεργα πουλιά) συγκεντρώνονται σε πολυσύχναστες διασταυρώσεις για να κάνουν τους γύρους με μακρά κόκκινα φώτα, επιτρέποντας στους περίεργους επιβάτες να επιλέγουν τυχαία τις  κάρτες ποίησης ώστε(ελπίζουμε) να ηρεμήσουν .
Ενώ οι πωλητές ποιητικών καρτών Hafez αφθονούν σε ολόκληρο το Ιράν, το fal-e Hafez μπορεί να γίνει οπουδήποτε, εφ'όσον υπάρχει το Divan. Απλά σκεφτείτε μια ερώτηση ( να μην αποκαλυφθεί σε κανέναν) και γυρίστε σε μια σελίδα του βιβλίου τυχαία για την απάντηση. Πρέπει να κάνω αυτό το ταξίδι στη Βενετία; Με απατά ο/η αγαπημένος -η μου; Θα πάρω τη δουλειά; Όπως λέει η παροιμία, μόνο ο Θεός και ο Χάφεζ του Σιράζ γνωρίζουν την απάντηση - η οποία θα βρίσκεται κυρίως στο πρώτο δίστιχο που θα δει κανείς. Οι Ιρανοί συμβουλεύονται τον ποιητή κάθε φορά που το επιθυμούν, παρόλο που οι μεγάλες ιρανικές εκδηλώσεις που σηματοδοτούν σημεία καμπής - όπως το Norooz (το Νέο Έτος του Ιράν) και το Shab-e Yalda (χειμερινό ηλιοστάσιο) - είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Η πρακτική του fal-e Hafez περιλαμβάνει τη διαβούλευση με τον Hafez για ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον (Credit: Credit: Tina Manley / Alamy)
Η πρακτική του fal-e Hafez περιλαμβάνει τη διαβούλευση με τον Hafez για ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον και την  καθοδήγηση σχετικά με δύσκολες αποφάσεις (Credit: Tina Manley / Alamy)
Η Shirin ήταν τυχερή που έλαβε θετική ανταπόκριση από τον Hafez, ο οποίος δεν έχει πάντα καλά μηνύματα να δώσει. Εκείνη την ίδια χρονιά, έκλεισα κι εγώ  τα μάτια μου, έκανα μια ερώτηση στο μυαλό μου και άνοιξα με ευλάβεια το Divan τυχαία. Το Ιράν έπαιζε με την Αργεντινή την επόμενη μέρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και ήθελα να μάθω αν τα αγόρια μας θα διώξουν τον Lionel Messi από το γήπεδο με την ουρά  στα σκέλια. Με μεγάλη απογοήτευση  τα μάτια μου έπεσαν στους ακόλουθους στίχους:
Για τις θλίψεις αυτής της εποχής , στις οποίες δεν βλέπω τέλος, 
κράτησε πορφυρό κρασί,  άλλη θεραπεία δεν γνωρίζω . *
Όπως σύντομα ανακάλυψα, δεν ήταν μόνο ο οίνος για τον οποίο ο Χάφεζ γνώριζε ένα δυο πράγματα, αλλά και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όπως είναι βέβαιο ότι θα το έθετε και ο ίδιος, ο Μέσι μας έστειλε   να μαζέψουμε τα πράγματά μας και όχι το αντίστροφο.
Ένας ποιητής για όλες τις εποχές
Έχω τον Sa'di ως ονοματοδότη μου και τον Khayyám ως  ήρωα μου - αλλά με τον Hafez ζω εγώ, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μου. Ως παιδί, δεν θα μπορούσα ποτέ να καταλάβω την αγάπη της γιαγιάς μου -από την πλευρά του πατέρα μου - για τον Χάφεζ ή γιατί ο παππούς από τη μεριά  της μητέρας μου συνήθιζε να παραθέτει από  τον ποιητή μέρα και νύχτα και να κρατήσει ένα ξεφτισμένο αντίγραφο του Ντιβάν στο τραπέζι του σαλονιού του σαν ένα είδος μόνιμου προστάτη (είναι ακόμα εκεί).
Σήμερα, μπορείτε να έχετε την περιουσία σας που είπε ο bard του Shiraz σχεδόν οπουδήποτε στο Ιράν (Credit: Credit: John Moore / Getty Images)
Σήμερα, μπορείτε να μάθετε την τύχη σας από τον βάρδο του Shiraz σχεδόν οπουδήποτε στο Ιράν (Credit: John Moore / Getty Images)
Τουλάχιστον θα μπορούσα να κατανοήσω πώς, στην Shab-e Yalda, η θεία μου  έκλεινε τα μάτια της,  ψιθύριζε κάτι μυστικά  και  άνοιγε το ίδιο ξεφτισμένο Divan για να δει τι είχε ο «ακόλαστος γερο-Hafez» (όπως ο Friedrich Engels κάποτε περιέγραψε τον ποιητή σε επιστολή προς τον Καρλ Μαρξ)  να απαντήσει στις ερωτήσεις της.
Με την πάροδο του χρόνου όχι μόνο έχω πάθει εμμονή με  την ομορφιά της ποίησης του Χάφεζ και  τον θεωρώ  αδερφικό πνεύμα , αλλά και  ανέπτυξα μια τάση για το φαλ ε-Χάφεζ. Δεν πιστεύω στην μοίρα ή τον προορισμό και σε καμία περίπτωση δεν εγγυώμαι την αποτελεσματικότητα του ποιητή ως λύτη προβλημάτων. Ωστόσο, με αληθινό ιρανικό πνεύμα, στρέφομαι συνεχώς σε αυτόν κάθε φορά που έχω μια καυτή ερώτηση ή χρειάζομαι συμβουλές για ένα ευαίσθητο ζήτημα.
Σίγουρα, ήταν αρκετά στενόχωρο όταν ο Χάφεζ μου είπε ότι το Ιράν δεν θα νικήσει την Αργεντινή. αλλά υπάρχει μια απερίγραπτη χαρά και άνεση που αισθάνομαι όταν ο ποιητής διαβεβαιώνει (και μερικές φορές, με επαναβεβαιώνει) ότι όλα θα πάνε καλά . Και δεν είναι  αυτό που όλοι, Ιρανοί ή άλλοι, θέλουμε να γνωρίζουμε - ή τουλάχιστον να πιστεύουμε;

Aesthesys - Sailing to Byzantium


Το Μνημείο Τόμας Τζέφερσον «βυθίζεται» στα χρώματα της αυγής (Φωτογραφία: AP Photo/J. David Ake)

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Frost - Πάγος

Αποτέλεσμα εικόνας για Σπιτοσπουργίτης

A little sparrow
out in the cold it suffers 
on this very day
The sun is unable too
to warm up our frozen hearts 

Το σπουργιτάκι
στο κρύο υποφέρει 
τούτη τη μέρα 
Κι ο ήλιος ανίκανος
καρδιές να  ξεπαγώσει

  

Δημιουργία

Αποτέλεσμα εικόνας για creation

poetry-chaikhana.com

Ο Farid λέει: Ο Δημιουργός είναι στη δημιουργία και η δημιουργία στον 
Δημιουργό! 
Γιατί πρέπει λοιπόν να κατηγορούμε τους άλλους όταν Αυτός είναι 
παντού;


Baba Sheikh Farid

Καραβάνι



Οι μετανάστες, μέρος ενός καραβανιού χιλιάδων ατόμων από την Κεντρική Αμερική, στο δρόμο προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρίσκονται στο δρόμο στο Tapanatepec, Μεξικό, 28 Οκτωβρίου 2018. (Φωτογραφία από το Reuters)

presstv.com

Sivert Høyem - Sleepwalking Man


Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

a nocturne - μια νυχτωδία

Αποτέλεσμα εικόνας για frogs night painting

Winter time 
The frogs are singing 
a nocturne 

Ώρα χειμώνα 
Οι βάτραχοι τραγουδούν 
μια νυχτωδία

Lightning - Αστραπή

Σχετική εικόνα

The fox is running 
A red fissure in the woods
Time is standing still 
My breath is taken away 
As your gaze strikes my soul down 

Αλεπού τρέχει
Σχισμή  δάσους ερυθρή
Χρόνος σαν πάγος
Ανάσα που κόβεται
Το βλέμμα σου σαν χτυπά 


     

Copperhead - Long Way From Home


Λίμνη Golitsyn , Ρωσία

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Matsuo Basho animated biopic

Πόε, πάντα επίκαιρος


huffingtonpost.gr

Με αφορμή την παράσταση “DarkRomance + EdgarAllanPoe” που κάνει πρεμιέρα 6 Νοεμβρίου στο θέατρο Κνωσός και στην οποία έχει επιλέξει τα κείμενα, η Δρ. Μαρία Αθανασέκου αναλύει γιατί ο λόγος του ποιητή της ομίχλης ηχεί τόσο επίκαιρος σήμερα. 

Το κείμενο αυτό ξεκινάει με έναν αφορισμό: Όποιος έχει εκλεπτύνει τις αισθήσεις του βλέπει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν ή το βλέπει διαφορετικά. Αυτή είναι η περίπτωση του Έντγκαρ Άλαν Πόε που είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ.

Μας καλεί να βυθιστούμε στο όνειρο, στο φανταστικό, το φαντασιακό, το αποτρόπαιο και το εφιαλτικό, το μακάβριο, να αναμετρηθούμε με τη δύναμη της Φύσης και της δικής μας φύσης σε έναν αγώνα επιβίωσης σε μια κατάργηση του εφήμερου και της ματαίωσης. Μας καλεί να λουστούμε στα άγια ύδατα της αιώνιας αγάπης που δε λογαριάζει το θάνατο, μας καλεί να ζήσουμε αυθεντικά και να ζήσουμε μόνο τη δική μας ζωή, όχι ξένες αντανακλάσεις. Κι αν η ζωή μας χωράει έναν μεγάλο έρωτα, έστω καταραμένο, έστω εξ αποστάσεως γιατί η ψυχή της/του είναι πια στην άλλη διάσταση, έστω κι αν τον ζήσουμε συμβολικά γιατί λείπει το σώμα και έχουμε μόνο την ανάμνηση του, τότε, ας είναι έτσι.

Ο Πόε είναι παιδί του Ρομαντισμού που ξεπρόβαλε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη, αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία για να ταξιδέψει στη Γαλλία και την Ισπανία. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη «ρομάν» παραπέμποντας στις μεσαιωνικές διηγήσεις για έρωτες ανάμεσα σε αυλικούς ή σε μυστηριώδη φαινόμενα, ακατέργαστα από τη λογική που αναστατώνουν το μυαλό και την καρδιά και εξάπτουν τη φαντασία.

Ο Μποντλέρ χαρακτηρίζει το Ρομαντισμό «μοντέρνα τέχνη – δηλαδή εσωτερικότητα, πνευματικότητα, χρώμα, αναζήτηση του απείρου, που εκφράζεται με όλα τα μέσα που διαθέτουν οι τέχνες».


Η ρομαντική τέχνη απεκδύθηκε τα καθαρά ρούχα του πνεύματος, τη λογική, την τάξη και γεννήθηκε μέσα από την απογοήτευση για το σύγχρονο κόσμο. Η φυγή είναι στο αίμα και τη σάρκα του Ρομαντισμού και αποτελεί το βιολογικό υλικό του μαζί με το συναίσθημα. Φυγή σε μακρινές κοινωνίες, στο παρελθόν, σε όνειρα, θεούς, φαντασιώσεις, σε σκέψεις για το θάνατο και την υπέρβασή του. Η φιλοσοφική του βάση έχει συντελέσει στο να χαρακτηριστεί «διάχυτη θρησκεία». Η «θρησκεία» του Ρομαντισμού αναζητά το θεό μέσα στον άνθρωπο, επικαλείται τα συναισθήματα και απολαμβάνει τις αισθήσεις, είναι ένα κίνημα που απευθύνεται στο σώμα περισσότερο, στα φυσικά μάτια και όχι στο μυαλό.


Τα κείμενα του Πόε, διηγήματα και ποίηση, φτάνουν στα βάθη της ψυχής, εξερευνούν τον τρόμο, τον πόνο, την απελπισία, το χαμένο έρωτα. Τον αποχωρισμό, τον προσπερνάει. Γνωρίζει τα μυστικά του τάφου, μιλάει με εικόνες, ζωγραφίζει με λέξεις, αρώματα, φως και σκοτάδι. Στη γοτθική του σκέψη ο θάνατος δεν είναι έγνοια των ζωντανών μόνο αλλά και των κεκοιμημένων. Ανησυχεί μήπως εφιάλτες ταράξουν τον ύπνο τους. Τα μάτια τους τον ακολουθούν, τα μάτια τους δεν φύγαν. Μέσα από τη θλίψη προβάλλει με χάρη η ομορφιά. Τα ρόδα, η σελήνη, το θυμίαμα της μνήμης, η ζωντανή αγάπη και ο πόθος, τα μαλλιά της που μακραίνουν ακόμη στο φέρετρο.

Το φαντασιακό και το εφιαλτικό, το σκοτεινό και το παράδοξο, ο τρόμος και η λύτρωση μέσα από την τέχνη που τα χωράει όλα, τα συγχωρεί όλα και τα καθαγιάζει, την τέχνη που φτιάχνει νέα δωμάτια στο μυαλό και την καρδιά για να βρισκόμαστε με όσους έφυγαν κι όμως είναι εδώ.

Ο λόγος του Πόε μας θυμίζει ότι η ζωή δεν έχει μόνο τις διαστάσεις που της δίνουμε. Μπορούμε να επιλέξουμε και να βιώσουμε την απόλυτη ελευθερία στο μυαλό και την ψυχή μας, να επιλέξουμε να φύγουμε για όπου μας καλεί η καρδιά μας, να δυσπιστήσουμε τα σημάδια που βάλαμε, τα όρια, να μη χρονοτριβούμε.

«Το άστρο αυτό το δυσπιστώ –
την ασυνήθιστη ωχρότητά του τη φοβούμαι: –
Αχ, σπεύσε! Να μη μείνουμε άλλο εδώ! 
Να φύγουμε! Να πάμε! Μη χρονοτριβούμε!»

(Ουλαλούμ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, απόδοση: Βασίλης Κ. Μηλίτσης)

Madrugada - Honey Bee


Προς την «Ημέρα των Νεκρών»

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Snail - A Film by Michael Langan


Τάσος Λειβαδίτης, 3 ποιήματα

Αποτέλεσμα εικόνας για Τάσος Λειβαδίτης

e-dromos.

Τάσος Λειβαδίτης

ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Κι ο άντρας είπε: πεινώ. Κι η γυναίκα τούβαλε ψωμί στο τραπέζι.
Κι ο άντρας απόφαγε. Κι η γυναίκα τον κοίταζε πάντα.
Κι η γυναίκα είπε: είσαι δυνατός, μα δε σε τρομάζω.
Κι ο άντρας είπε: Είσαι όμορφη, και όμως φοβάμαι.
Κι ο άντρας έδειξε το κρεβάτι τους. Κι η γυναίκα ανέβηκε,
σαν έτοιμη για θυσία.
Κι ο άντρας είπε: διψώ.
Κι εκείνη σήκωσε σαν πηγή, το μαστό της.
Κι ο άντρας την άγγιξε. Κι η γυναίκα επληρώθη.
Κι η γυναίκα ακούμπησε ταπεινά το κεφάλι της στα πλευρά του.
Και κείνος κοίταξε πέρα, πολύ μακριά.
Κι ο άντρας είπε: θάθελα νάμαι θεός.
Κι η γυναίκα είπε: θα γεννήσω σε λίγο.
Κι η γυναίκα αποκοιμήθηκε. Κι ο άντρας αποκοιμήθηκε.

Και μια μέρα καινούργια ξημέρωσε.

ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΗΣ ΣΤΗ ΧΛΟΗ

Ονειρεύομαι κάτι δροσιστικό, ένα αίνιγμα σαν μια φιλία
μιά λέξη σαν ένα χέρι αρπαγμένο μέσα στον πανικό
έναν κατάδικο που σκεπάζει τη μηλιά με το καπέλο του
ή μια γυναίκα που ριψοκινδυνεύει μες στον καθρέφτη –
τελικά, η σκάλα ήταν έρημη κι εγώ ο τρελός που έκλεβε τα πορτοκάλια –
θυμάμαι τον παππού στο παράθυρο, όμοιον μ’ ένα ρόδι ξερό
και την κλωστή που όταν έσπαγε, συνέχιζε η καμπάνα την ιστορία,
τόσες διηγήσεις, που δεν ξέρουμε πια τίποτα,
όπως όταν τελειώνει ένα ποίημα
και μόνον αυτοί πηγαίνουν στον παράδεισο που έζησαν
σκιαγμένοι μες στο ίδιο τους το σπίτι,
ονειρεύομαι ένα ταξίδι σαν παιδικό παράπονο,
ένα ρολόϊ που να μη μας διώχνει,
το πρωινό τσιγάρο που κάνει το δήμιο ν’ αργοπορεί
ή το ασυνάρτητο γέλιο ενός κοριτσιού σαν μια Ιλιάδα,
ονειρεύομαι να μην ονειρεύομαι, μόνο να κάθομαι έξω
στα χωράφια, την ώρα που νυχτώνει
και το σφύριγμα του τραίνου μακριά ακούγεται, άξαφνα,
έξω απ’ τη ματαιότητα.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Καμιά φορά τα βράδια, ιδιαίτερα όταν βρέχει,
ο νους μου ταξιδεύει – πιο συχνά στα παιδικά μου χρόνια.
Και τότε ξεπροβάλλει ο καθηγητής του βιολιού.
Φορούσε μια ξεθωριασμένη ρεντικότα και μια περούκα μαδημένη
– γελούσαμε μαζί του.
Αλλά όταν μετά το μάθημα έμπαινε η μητέρα στην κάμαρα
(για χάρη της ίσως) έπαιζε κάτι διαφορετικό
– μια μελωδία ήρεμη και σοβαρή που μας έκανε
να σοβαρευόμαστε κι εμείς άξαφνα,
σα να μαντεύαμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική
δεν είναι πάθος ή όνειρο,
νοσταλγία ή ρεμβασμός
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.

Mean Mary on fast banjo - Iron Horse


La Catrina

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Where will my grave be?-Πού θα με θάψουν;

Αποτέλεσμα εικόνας για grave painting

The leaves are falling 
the soil is getting harder 
Where will my grave be?


Τα φύλλα πέφτουν
το έδαφος σκληραίνει
Πού θα με θάψουν;

Ο ναός Horyuji

Horyuji temple

Masaoka Shiki

Έφαγα λωτό,

Η καμπάνα χτύπησε .

Στον  Horyuji.

masterpiece-of-japanese-culture

τριαντάφυλλο στη βροχή

The Handsome Family - Far From Any Road


Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

"Οι γειτονοπούλες"

Αποτέλεσμα εικόνας για sad daughter painting

Gunel Mövlüd


Όποτε ο πατέρας μου άνοιγε το στόμα του

Δηλητηρίαζε μια μέρα της παιδικής μου ηλικίας

Πόσο ζήλευα

Τις γειτονοπούλες

Που ο πατέρας τους ήταν μουγκός

jam-news.net

otis taylor - resurrection blues


Κεραυνός χτυπά την Sydney Harbour Bridge

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Η Γεωργία τιμώμενη χώρα στη διεθνή έκθεση βιβλίων στη Φρανκφούρτη

 

jam-news.net

Το 70ο ετήσιο φεστιβάλ βιβλίων της Φρανκφούρτης ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες - και η Γεωργία είναι ο φετινός επίτιμος φιλοξενούμενος.

Από τις 10 έως τις 14 Οκτωβρίου η Γεωργία θα παρουσιάσει ένα ευρύτατο πολιτιστικό και λογοτεχνικό πρόγραμμα για τους επισκέπτες . Εκατοντάδες γεωργιανά βιβλία που έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων περίπου 300 νέων μεταφράσεων, θα παρουσιαστούν και τα έργα  72 δημιουργών θα είναι διαθέσιμα για αγορά.

Γεωργιανοί λογοτέχνες και άλλοι συμφωνούν ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη σκηνή που δόθηκε ποτέ στη γεωργιανή λογοτεχνία.

_____________________

Η Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης διοργανώνεται κάθε χρόνο τον Οκτώβριο. Είναι ένα από τα σημαντικότερα επαγγελματικά φόρουμ για τη βιομηχανία βιβλίων στον κόσμο. Κάθε χρόνο, οι πράκτορες, οι εκδότες, οι κριτικοί, οι μεταφραστές, οι εικονογράφοι, οι βιβλιοθηκονόμοι, και φυσικά οι λάτρεις του βιβλίου, έρχονται στη Φρανκφούρτη από περίπου 100 χώρες. Εργαστήρια, συνέδρια, επαγγελματικές συναντήσεις και εκδηλώσεις δικτύωσης πραγματοποιούνται σε όλη την έκθεση.

Περίπου 400.000 βιβλία παρουσιάζονται ετησίως στην έκθεση, την οποία επισκέπτονται περίπου 300.000 επισκέπτες.

Κάθε χρόνο υπάρχει ένας τιμώμενος καλεσμένος  που δίνεται ιδιαίτερη προσοχή.

Για το 2018, ο προσκεκλημένος είναι η Γεωργία. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα να συστήσει στον κόσμο  τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό της.

Δεν είναι εύκολο να οριστεί κάποια χώρα ως ο προσκεκλημένος της έκθεσης βιβλίου, καθώς οι διαπραγματεύσεις για το θέμα ξεκίνησαν το 2010.

Η ιδέα του γεωργιανού προγράμματος - η Γεωργία των Χαρακτήρων - αγγίζει το γεωργιανό αλφάβητο, το σύστημα γραφής και τις διάσημες γεωργιανές λογοτεχνικές προσωπικότητες και πρωταγωνιστές.

Το γεωργιανό περίπτερο στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης καταλαμβάνει 1.800 τετραγωνικά μέτρα. Γλυπτά  των γραμμάτων του Γεωργιανού αλφαβήτου έχουν ανεγερθεί, και σχέδια, γνωμικά και ιστορίες γεμίζουν επίσης το περίπτερο με στόχο να δώσουν στους θεατές μια ιδέα για τον γεωργιανό πολιτισμό.

Το γεωργιανό περίπτερο στη Φρανκφούρτη. Φωτογραφία: Υπουργείο Πολιτισμού

Το περίπτερο χωρίζεται σε επτά τμήματα . Σε ένα από αυτά, οι επισκέπτες μπορούν να δουν κάθε γράμμα του Γεωργιανού αλφαβήτου - ένας εκτυπωτής  χαράζει και τυπώνει το γράμμα της επιλογής τους σε μια αξέχαστη κάρτα. Ένα άλλο τμήμα διαθέτει υλικό ήχου και βίντεο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να ακούσουν τους ποικίλους ήχους του Γεωργιανού αλφαβήτου.

Στο σύνολό του , το γεωργιανό αλφάβητο, το οποίο  ονομάστηκε την πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO το 2016, έχει καταστεί ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Έκθεσης Βιβλίου της Φρανκφούρτης. Επιπλέον, το γεωργιανό αλφάβητο εκτίθεται και σε άλλα μέρη της πόλης, όπως στο μετρό της Φρανκφούρτης.

Στήλες που απεικονίζουν το γεωργιανό αλφάβητο στο μετρό της Φρανκφούρτης.

Περίπου 72 Γεωργιανοί συγγραφείς θα παρουσιαστούν σε ξένους αναγνώστες, οι οποίοι θα μπορούν επίσης να δουν μια έκθεση για την Τιφλίδα και τα έργα φωτογράφων του πρακτορείου Magnum.


Φωτογραφία: Ραδιόφωνο ελεύθερη Ευρώπη / ραδιόφωνο ελευθερία.

Φωτογραφία: Ραδιόφωνο ελεύθερη Ευρώπη / ραδιόφωνο ελευθερία.

Το περίπτερο περιλαμβάνει 300 νέα μεταφρασμένα έργα γεωργιανής λογοτεχνίας που δημοσιεύθηκαν με την υποστήριξη του Εθνικού Γεωργιανού Κέντρου Βιβλίων και άλλα 600 βιβλία για τη Γεωργία που εκδόθηκαν από ξένους εκδότες σε διάφορες γλώσσες.

__________________

Ο ορισμός της ως προσκεκλημένος της εκδήλωσης δίνει στη Γεωργία και στους Γεωργιανούς συγγραφείς διάφορες δυνατότητες.

Καταρχάς, ο αριθμός των γεωργιανών βιβλίων που μεταφράζονται στο εξωτερικό αναμένεται να αυξηθεί.

Κατά την έναρξη της έκθεσης, ο συγγραφέας Aka Morchiladze είπε ότι οι Γεωργιανοί έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε αυτό το θέμα:

" Κατά τη διάρκεια των αιώνων μεταφράσαμε πολλά, ειδικά από τις ανατολικές γλώσσες όταν μπορούσαμε και όταν υπήρχε ειρήνη. Κανείς δεν μεταφράζει [τα έργα μας]. Διαβάζουμε τα πάντα, ενώ δεν διαβάζουν τα έργα μας. Φανταστείτε τι πλεονέκτημα είναι αυτό. "



Αλλά η Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης δεν είναι μόνο σημαντική από λογοτεχνική και πολιτιστική άποψη, είναι επίσης θέμα πολιτικής.

Κατά την τελετή έναρξης, ο πρωθυπουργός της Γεωργίας Μαμούκα Μπαχτάντσε σημείωσε ότι η Γεωργία επέστρεψε στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως τιμώμενος  προσκεκλημένος της έκθεσης.

Στη Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης παρουσιάζεται μια μοναδική χειρόγραφη έκδοση του The Knight in the Skin of the Panther's  του Shota Rustaveli. Το πολύτιμο εξώφυλλο της έκδοσης είναι  έργο του Γεωργιανού γλύπτη Goudji Amashukeli. Στη φωτογραφία:ο Πρωθυπουργός της Γεωργίας Mamuka Bakhtadze και η Federica Mogherini, Ύπατη Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας. Υπηρεσία Τύπου του Πρωθυπουργού.

Η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας Federica Mogherini μίλησε κατά την τελετή έναρξης, δηλώνοντας ότι ήταν χαρούμενη που η Γεωργία,  προσηλωμένη στην Ευρώπη και τη διάδοση των ευρωπαϊκών αξιών, είναι η επίτιμη προσκεκλημένη της έκθεσης.

Η γερμανόγλωσση συγγραφέας  γεωργιανής καταγωγής Nino Kharatishvili αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας της κατά την εναρκτήρια τελετή στο γεγονός ότι το 20% της επικράτειας της Γεωργίας καταλαμβάνεται από τη Ρωσία και ότι οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα της μετακίνησης στη ζώνη των συγκρούσεων:

"Στα λεγόμενα γεωργιανο-ρωσικά σύνορα στο Τσχινβάλι - που είναι μέρος της Γεωργίας αλλά ελέγχεται από τη Ρωσία - όπου οι ρωσικές συρματοπλέγματα συσσωρεύονται στο έδαφος που ελεγχόταν από τη Γεωργία σε εβδομαδιαία βάση, ζει κάποιος που κάποια μέρα ξύπνησε στο σπίτι του και ανακάλυψε πως βρισκόταν  σε κατεχόμενο έδαφος », δήλωσε η Χαρατισβίλι στη Φρανκφούρτη.

after all - στο κάτω κάτω

Αποτέλεσμα εικόνας για moth painting

The moth is
a butterfly too ,
after all 

Μα και ο σκόρος
μια πεταλούδα είναι
στο κάτω κάτω 

Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις

Αποτέλεσμα εικόνας για teacher painting

agiazoni.gr


Rainer Maria Rilke ((1875-1926) 


Berlin, Schmargendoff
16 Apr. 1900



Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις

γιατὶ προσμένει νὰ τοῦ πεῖς, ἕνα παιδί,

ἢ γιατὶ ὁ ξένος σου

μπαίνει στῆς λάμπας σου τὸν κύκλο

σκοτεινιασμένος ἀπ᾿ τὴν ἄχνα τοῦ βραδιοῦ,

ἢ ποὺ τὸ βῆμα σου κάποτε ξαστοχᾶ

κι᾿ ὡσότου ξαναφέξει

πρέπει κι᾿ ἐσὺ σὲ φίλους νὰ σταθεῖς

ἢ ποὺ ἕνας φίλος περασμένος, ποὺ φοβᾶται

πὼς κλονίζεται ἡ φιλία πού ῾χε ἀρχίσει στὰ τυφλὰ

ἀπαιτώντας ἀπὸ σένα νὰ τοῦ γράψεις -

τότε πρέπει στὸν ἑαυτό σου νὰ τὸ πεῖς συνειδητὰ

τί σημαίνει «νὰ διδάσκεις»:

Μὲ λόγια ποὺ βαθιά σου τὰ γνωρίζεις

ἑκούσια νὰ πεῖς: ὑπάρχω ἐγώ.

Κι᾿ ἀκόμη πιὸ πολὺ

διδάσκω δὲν θὰ πεῖ: σὲ κάποιον

γιὰ τὴν σύμπτωση νὰ λὲς τῶν ἐποχῶν

πῶς συμβαίνει καὶ γιατί·

διδάσκω θὰ πεῖ: Γιὰ τὸν Ἕνα νὰ ρωτήσεις τὸν καθένα

ποὺ τοῦ μοιάζει στὴ σιωπή...


Ξεκούραση

Church of the Cosmic Skull - Evil in your Eye


Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Γιορτή της ποίησης είναι τα φεστιβάλ

frear.gr
του Δημήτρη Αγγελή

Αν θα θέλαμε να πληροφορηθούμε ποια είναι η εικόνα που έχει η ελληνική κοινωνία για τον ποιητή αρκεί ν’ ανατρέξουμε στις κλασικές ελληνικές ταινίες: στο «Δόλωμα» του Αλέκου Σακελλάριου (1964) ο Ηλιόπουλος μαθαίνει την ποίηση στην Αλίκη Βουγιουκλάκη για να μπορεί να μπει στους κύκλους της ανώτερης κοινωνίας, οπότε σχολιάζει: «Έτσι άντε-άντε είναι η ποίηση; Να την καταλαβαίνουμε; Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να το απαγγείλεις με μια φωνή άχρωμη, συρτή και μελαγχολικιά», ενώ στην ταινία «Τύφλα να ’χει ο Μάρλον Μπράντο» του (και) ποιητή Ορέστη Λάσκου (1963), ο Θανάσης Βέγγος παίρνει τη θέση του ρομαντικού γυναικοκατακτητή Στέφανου Αυγερινού –και πάλι εδώ ο ποιητής είναι ένα αξιοπερίεργο ον, στα όρια του γραφικού.

Ασφαλώς, η πιο χαρακτηριστική μορφή στον ελληνικό κινηματογράφο είναι αυτή του στομφώδη ποιητή Φανφάρα από την ταινία «Ξύπνα Βασίλη» του Γιάννη Δαλιανίδη (1969). Εδώ, ο ποιητής είναι ο υμνητής του καθεστώτος, ο οποίος απαγγέλλει το πολιτικό του ποίημα με τις ξεκάθαρες αναφορές στα μαύρα και τα κόκκινα κοράκια –που παραπέμπουν βέβαια και στο εμβληματικό κοράκι του Ε.Α. Poe, σύμβολο πια διαχρονικό και του ανθρώπου που διολισθαίνει στην παραφροσύνη.

Ο ποιητής, σε όλες τις παραπάνω ταινίες, είναι μια περιθωριακή φιγούρα, ένας «καλλιτέχνης της πείνας» (για να θυμηθούμε το ομώνυμο αφήγημα του Κάφκα) στα όρια της γελοιότητας, και η ποίηση μια ακατανόητη πολυτέλεια που δεν μπορεί να έχει θέση στην καθημερινότητά μας. Είναι ένα παράδοξο, πάντως, το γεγονός ότι όλες οι ταινίες έχουν γυριστεί μέσα στη δεκαετία του 1960, που θεωρείται ως η χρυσή εποχή της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας κι ωστόσο, στον εμπορικό κινηματογράφο της εποχής η λαϊκή συνείδηση υποτιμά, για να μην πούμε ότι διακωμωδεί τον ποιητή. Αξίζει στ’ αλήθεια αυτήν την απαξίωση η ποίηση; Μήπως γι’ αυτήν υπεύθυνοι είναι και οι ποιητές με τον αυτοαναφορικό, κρυπτικό, αφηρημένο και τελικά δυσνόητο λόγο τους; Και τελικά, μπορεί η ποίηση ν’ αγγίξει τον κόσμο, να γίνει γιορτή που να αφορά τους πολλούς;

Η γιορτή της ποίησης

Γιορτή της ποίησης δεν είναι οι περιστασιακές απαγγελίες ποιημάτων (που κάποτε θυμίζουν σχολικές γιορτές), οι ποιητικίζουσες δράσεις, τα σλαμ σε μπαρ, επειδή αφορούν μια μειοψηφία ανθρώπων. Ο Ηλίας Λάγιος έλεγε ότι γνωρίζει με το όνομά τους όλους τους αναγνώστες των βιβλίων του και σε αυτό είχε σε μεγάλο βαθμό δίκιο. Γιορτή της ποίησης δεν είναι η 21η Μαρτίου, επειδή είναι η μέρα που λογοτέχνες και παραλογοτέχνες μαζί υπενθυμίζουν σε επαναλαμβανόμενα ανούσιες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δημόσιες αναγνώσεις γιατί η παγκόσμια ημέρα ποίησης συνεορτάζεται με την παγκόσμια ημέρα ύπνου.

Γιορτή της ποίησης είναι τα φεστιβάλ. Γιατί εκεί γίνονται οι απαραίτητες οσμώσεις, οι ουσιαστικές ανταλλαγές, οι απαραίτητες συζητήσεις, εκεί μπορείς να πληροφορηθείς τις διεθνείς τάσεις και να γίνεις καλύτερος στις γραφές και τις αναγνώσεις σου. Απαραίτητη προϋπόθεση, ασφαλώς, το να είσαι ανοιχτός στο καινούργιο και στο διαφορετικό, να μην προσέρχεσαι στις συναντήσεις οχυρωμένος πίσω από την περίκλειστη αυτάρκεια της ποιητικής μεγαλοσύνης σου και την αθεμελίωτη άποψη ότι στην Ελλάδα γράφουμε την καλύτερη ποίηση (η πιο ενδιαφέρουσα ποίηση σήμερα γράφεται στις ΗΠΑ και στη Λατινική Αμερική).

Πριν κάποια χρόνια ιδρύθηκε ο Κύκλος Ποιητών, που έθεσε ως αποστολή του και τη διοργάνωση ενός Διεθνούς Φεστιβάλ στην Αθήνα –ενός θεσμού που έλειπε ως το 2013. Ολοκληρώθηκε μόλις το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται κυριολεκτικά από μια δράκα ανθρώπων με μεγάλο όμως ενθουσιασμό, με μικρό προϋπολογισμό και τεράστιες δυσκολίες, γιατί η ποίηση είναι πάντα είδος περιθωριακό άρα δύσκολα επιχορηγούμενο. Κι ωστόσο, πολύ σπουδαίοι ποιητές πέρασαν ως σήμερα από τη χώρα μας –ενδεικτικά να αναφέρω μόνο τους Ζαγκαγιέφσκι, Τάφντρουπ, Μέστρε, Τάουφερ, Γιαξίν, Στέγκερ κ.ά.– γράφτηκαν άρθρα υμνητικά για την Αθήνα σε μεγάλα ξένα έντυπα, Έλληνες ποιητές μεταφράστηκαν ή ταξίδεψαν στο εξωτερικό λόγω του Φεστιβάλ.

Το φεστιβάλ έφερε αποτελέσματα, όμως έδειξε και τις δικές μας εγγενείς αδυναμίες. Ελάχιστοι ποιητές, πλην των συμμετεχόντων, παρακολούθησαν τις αναγνώσεις, προσέγγισαν τους ξένους, έστησαν πηγαδάκια και συζήτησαν για θέματα λογοτεχνικά. Είναι ο γνωστός επαρχιωτισμός που μας χαρακτηρίζει, η αυτάρκεια που σημειώσαμε και πριν, οι παράλληλοι μονόλογοι στους οποίους είμαστε συνηθισμένοι;

Προσωπική αναφορά

Τα φεστιβάλ είναι, στ’ αλήθεια, μεγάλες γιορτές της ποίησης. Έχοντας εμπειρία συμμετοχής σε αρκετά ανά τον κόσμο, μπορώ να πω ότι ένα από αυτά, στη Γρανάδα της μακρινής Νικαράγουα, άλλαξε τελείως τον τρόπο θεώρησής μου των πραγμάτων. Δεν ήταν μόνο ο εξωτικός τόπος (άλλος τρόπος ζωής, μια χώρα που ζει με τη μνήμη και τις μυθολογίες μιας επανάστασης, μια λίμνη με καρχαρίες γλυκού νερού και εκατοντάδες νησάκια κ.ά.) ή η συμμετοχή χιλιάδων ακροατών σε κάθε απαγγελία. Μέσα από το φεστιβάλ άλλαξε η ποιητική γεωγραφία μέσα μου, έμαθα για ποιητές που δεν ήξερα, οι συζητήσεις με άλλους προσανατόλισε τα ενδιαφέροντά μου, ακόμα και το ύφος μου σε διαφορετικές κατευθύνσεις, οι γνωριμίες που απέκτησα εκεί έγιναν στέρεες φιλίες.

Τα φεστιβάλ σημαίνουν εξωστρέφεια, φυγή προς τα εμπρός –κι ίσως αυτή να είναι η απάντηση στη διαρκή κρίση ταυτότητας που βιώνουμε.

[Δημοσιεύτηκε στο Έθνος της Κυριακής στις 14.10.2018.]

Σταυροβούνι


Αντώνη Πυλλά

Φως ιλαρόν αγίας Δόξης
και φως πανάρχαιο της νήσου Κύπρου
από τα μέρη τ’ ουρανού
πέτρες και χόρτα, αυλάδες ισκιερές
στασίδια, νάρθηκες και εικόνες αγκαλιάζει,
καρδιές ξενιτεμένες σμίγοντας στην προσευχή.

Το πάλαι υψώθηκεν εδώ
ο Τίμιος Σταυρός
τον τόπο να φυλάττει εσαεί
- τόπο ακριβό μέσα στην άκρα του πτωχεία.
σταυρός τον ουρανό που ανοίγει
σε ατέλειωτες αγρυπνίες,
σε αγαθόδωρη σιωπή,
τα βήματα της ιστορίας να οδηγεί
εκεί που κάποτε αυτή θα σταματήσει
σε πύλη εμπρός ουράνια, σε φως
αγίας Δόξης ιλαρό, ατελεύτητο.

Τιφλίδα υπό τον φθινοπωρινό ήλιο

Johnny Cash - I See A Darkness.


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

drink some brandy-πιες λίγο μπράντυ

Σχετική εικόνα

Shed no tears, 
upon my dying bed;
better drink some brandy  

Μη δακρύσεις,
στο νεκροκρέβατό μου·
πιες λίγο μπράντυ

Vincent Price - A Graveyard of Ghost Tales (1974) Full LP


Ηφαίστειο Popocatepetl , Μεξικό

✔ ფრაგმენტი ბალეტიდან - საგალობელი / მუსიკა - ფოლკლორული ანსამბლი ,,ჩანგი“


Παραδοσιακός γεωργιανός χορός 

Saracen - Ready To Fly


Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

No-Όχι senryu

Αποτέλεσμα εικόνας για gaze painting

 Όχι, της είπε
και της έριξε βλέμμα
ικετευτικό

No, he said
and gazed upon her
beseeching  


Dirty Granny Tales - Kruna Marta (2012)


Ταράς Σεβτσένκο (1814 - 1861), ο ποιητής των Ουκρανών

Αποτέλεσμα εικόνας για taras shevchenko poems

kathimerini.gr

Του Κωστα Ονισενκο

 Το γεγονός ότι ένας «εθνικός ποιητής» απευθύνεται πρωτίστως στον λαό του, πολλές φορές καθιστά «απροσπέλαστη» την ποίησή του. Στην περίπτωση του Ταράς Σεβτσένκο (1814 - 1861), ο οποίος εκτός από ποιητής των Ουκρανών είναι αρκετά γνωστός στις σλαβόφωνες χώρες, παραμένει σχεδόν άγνωστος στο κοινό της Δύσης. Οταν συμβαίνει, αυτή η «γνωριμία» συχνά ξεκινά με πρωτοβουλία της ουκρανικής διασποράς ανά τον κόσμο. Στην Ελλάδα μια προσπάθεια προσέγγισης γίνεται σήμερα, με την παρουσίαση του δίγλωσσου βιβλίου αφιερωμένου στη ζωή και το έργο του εθνικού ποιητή της Ουκρανίας. Η «Διαθήκη», όπως ονομάζεται το βιβλίο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αλφα Πι» με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» και θα παρουσιαστεί στις 19.30 στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Εκτός από ποιητής ο Σεβτσένκο υπήρξε δραματουργός, πεζογράφος, ιστορικός, εθνολόγος, στοχαστής και ζωγράφος. Αφησε πίσω του εννέα μυθιστορήματα από τα συνολικά 20 που σχεδίαζε να εκδώσει, ένα θεατρικό έργο, ημερολόγια, επιστολές και αποσπάσματα έργων. Αναμφίβολα το έργο της ζωής του είναι η ποιητική συλλογή «Κομπζάρ», η οποία περιλαμβάνει και το ποίημα «Διαθήκη».

«Κομπζάρ» ονομαζόταν ο παραδοσιακός οργανοπαίκτης της Ουκρανίας, ο οποίος, σαν ραψωδός, διατηρούσε και περνούσε από γενιά σε γενιά τις ιστορίες και τις παραδόσεις του τόπου υπό τους ήχους της κόμπζας, παραδοσιακού εγχόρδου. Πολλοί κομπζάρ ήταν βετεράνοι, τυφλοί ή ανάπηροι Κοζάκοι, πολεμιστές και υπερασπιστές ενός καταπιεσμένου λαού και ενός ανύπαρκτου κράτους που μετέφεραν μέσα από τη μουσική τους όλα εκείνα για τα οποία πολέμησαν. Ετσι και ο Σεβτσένκο στα ποιήματά του μιλά με αγωνία για την πατρίδα του και προτρέπει τους συμπατριώτες της εποχής (ή των εποχών που θα ακολουθήσουν όπως στο ποίημα «Διαθήκη» που πρωτομεταφράστηκε στα ελληνικά μόλις το 1961 και αποδόθηκε ποιητικά από τον Γιάννη Ρίτσο), να αγωνιστούν για την ανεξαρτησία τους. Οταν κάποιος προσπαθεί να περιγράψει στο ελληνικό κοινό την ποίηση του Σεβτσένκο, αργά ή γρήγορα αναγκάζεται να καταφύγει στη σύγκριση με την ποίηση του Σολωμού ή του Παλαμά. Δύο ποιητές τόσο οικείους για τους Ελληνες όσο και δυσνόητους για τους ξένους.

Τὸ Κορμὶ καὶ τὸ Σαράκι

Αποτέλεσμα εικόνας για painting
~nektar

μπατιρημένο κουρεῖο
Σάββατο βράδυ
χωρὶς δουλειὰ
μπατιρημένο κορμὶ
Σάββατο βράδυ
χωρὶς ἔρωτα

τὸ φιλὶ
ἑνώνει πιὸ πολὺ
ἀπ᾿ τὸ κορμὶ
γι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουν
οἱ πιὸ πολλοὶ

τὸ γατί μου
δὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδια
θέλει καὶ φαΐ
τὸ κορμί μου
δὲ χορταίνει μόνο μὲ φαΐ
θέλει καὶ χάδια

ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἀφηρημένα οὐσιαστικὰ
πειράζει νὰ ἑξαιρέσουμε τὴ μοναξιά;

ἀφαίρεσε τὴ νύχτα ἀπ᾿ τὰ μάτια σου –
πῶς νὰ παλέψω μόνος με τοὺς δυό σας;

ἡ νύχτα εἶναι παγερὴ
καὶ μ᾿ ἔχεις στήσει
μὲ γέλασες
μὲ γέρασες

μὴν καταργεῖτε τὴν ὑπογεγραμμένη
ἰδίως κάτω ἀπὸ τὸ ὠμέγα
εἶναι κρῖμα νὰ ἐκλείψει
ἡ πιὸ μικρὴ ἀσέλγεια
τοῦ ἀλφαβήτου μας

κάθε φορὰ ποὺ νομίζω πὼς σ᾿ ἔχω στὸ χέρι
βλέπω πόσο ὁ ἔρωτας εἶναι ἀχειροποίητος

ἔλαιον θέλω καὶ οὐ θυσίαν
κι ἐμεῖς ποὺ θυσιαστήκαμε;
κι ἐμεῖς ποὺ δὲ λαδώσαμε;

ἔχτισα τὸν παράδεισό μου
μὲ τὰ ὑλικὰ τῆς κόλασής σου

θυσίασα τὸν ὕπνο μου κυρία
γιὰ νὰ διαβάσω τὰ ποιήματά σας
κι ἐκεῖνα μ᾿ ἀποκοίμησαν

Θανάση γιατί ἔκοψες τὸ ἄλφα ἀπὸ μπροστά;
γιὰ ἕνα γράμμα χάνεις τὴν ἀθανασία

τὰ πρόβατα ἀπήργησαν
ζητοῦν καλύτερες συνθῆκες σφαγῆς

«ὅταν πεθάνω, νὰ μὲ θάψτε στὸ χωριό» –
θέλουν νὰ τιμήσουν μὲ τὸ πτῶμα τους
τὴν πατρίδα ποὺ ἀρνήθηκαν μὲ τὸ σῶμα τους

ὡραῖα ἑρμηνεύεις τὰ τραγούδια
ἂς δοῦμε πῶς τὰ καταφέρνεις καὶ στὰ παρατράγουδα

καὶ τί δὲν κάνατε γιὰ νὰ μὲ θάψετε
ὅμως ξεχάσατε πὼς ἤμουν σπόρος

μιὰ γυναῖκα στὸ δρόμο
μαλώνει τὸ παιδάκι της
«δε θὰ πᾶμε στὸ σπίτι;
θὰ σὲ κρεμάσω ἀνάποδα»
γύρισα κι εἶδα τὸ μικρό:
ἤτανε κιόλας κρεμασμένο

ἡ νύχτα μὲ ὁδήγησε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς δρόμους;
ἢ αὐτοὶ οἱ δρόμοι μὲ ὁδήγησαν στὴ νύχτα;

γιὰ τὸ πέτσινο σακάκι σου
ποὺ σὲ κάνει τόσο ὡραῖο
ἔχασε τὴ ζωή του ἕνα ζῷο
καὶ κοντεύω νὰ τὴ χάσω κι ἐγώ

Ντῖνος Χριστιανόπουλος