Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες(έμμετρος βίος)

~nektar

Ποίημα Δανιὴλ Ἱερομονάχου Κατουνακιώτου
περιοδικὸν ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 
22ου ἔτους (1957), τεῦχος 4, σελ. 44-45

Ἔφθασε πάλιν ἡ φαιδρὰ πανήγυρις καὶ μνήμη, 
τῶν τεσσαράκοντ᾿ Ἀθλητῶν, πανευκλεής των φήμη· 
ἡ ἑορτή των σήμερον καὶ ὅλους μας φαιδρύνει, 
καὶ εἶναι γενικὴ χαρά, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

Οὗτοι κηρύξαντες Χριστόν, ἔμπροσθεν τῶν τυράννων, 
ἀνδρείως κατετόλμησαν καὶ φοβερῶν βασάνων 
δριμὺς ἐβόων ὁ χειμὼν καὶ ἀλγεινὴ ἡ πῆξις, 
ἐπώδυνός τε καὶ φρικτὴ ἡ τῶν σωμάτων τῆξις.

Ἀλλ᾿ ὅμως ἡ ἐν τῇ Ἐδὲμ ἀπόλαυσις ἡδεῖα, 
ἄφραστος καὶ αἰώνιος ἡ ἄνω Βασιλεία, 
μηδεὶς εἰς τὸ τῶν ἀσεβῶν εἰσέλθει βαλανεῖον, 
πρόσκαιρον θάλψιν προτιμῶν γερῶν τῶν οὐρανίων.

Ἀλλ᾿ ὅμως φεῦ! εἰς τοῦ χοροῦ μικρόν τι ῥᾳθυμήσας, 
ἀπώλεσε τὸν στέφανον, τὴν θάλψιν προτιμήσας! 
ἀλλ᾿ ἀντ᾿ αὐτοῦ, τὸν στέφανον εἷς φύλαξ θεωρήσας, 
ἀναπληροῖ τὴν θέσιν του τῇ λίμνῃ εἰσπηδήσας.

Ψύχος οὖν συντριβὴν μελῶν καὶ φλόγας ὑποστάντες, 
νῦν σὺν Χριστῷ ἀγάλλονται προσκαίρων μεταστάντες.

Ἀλλ᾿ ὦ γενναῖοι Ἀθληταὶ ποιήσατε πρεσβείαν, 
ἵν᾿ ἀποστείλῃ ὁ Θεὸς τὴν παρ᾿ αὐτῷ σοφίαν, 
ὅπως φωτίσῃ καὶ ἡμᾶς χαρίσῃ τε ἀνδρείαν, 
νὰ ὧμεν πάντοτ᾿ ἕτοιμοι πρὸς τὴν ὁμολογίαν,

Τοῦ σαρκωθέντος Ἰησοῦ, Υἱοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου, 
ἑπόμενοι τῇ διδαχῇ τοῦ ἱεροῦ Συλλόγου, 
τῶν θείων Ἀποστόλων τε καὶ τῶν ἑπτὰ Συνόδων, 
τῶν ἀκλονήτων βάσεων καὶ ἰσχυρῶν κιόνων.

Τῆς πίστεως τῆς ἀληθοῦς θείας Ὀρθοδοξίας, 
ἥτις αὐχὴ προβάλλουσα Μαρτύρων τὰς χορείας, 
σεμνύνεται κατέχουσα τοὺς δήμους τῶν Ὁσίων, 
καὶ τὸν χορὸν τῶν Προφητῶν καὶ πάντων τῶν ἁγίων.

Ὧνπερ τὰ ἐκτυπώματα πάντων ἀνιστοροῦσα, 
ταῦτα ἀσπάζεται εὐλαβῶς, αὐτοὺς ἀναπολοῦσα· 
τὴν Πίστιν ὡς ἐλάβομεν ἀπρὶξ διατηρῶμεν, 
καινοτομίαν πᾶσαν δὲ ἀεὶ ἀποσοβῶμεν.

Τοὺς δὲ ἀλλοτριόφρονας, ἵνα ἐπιστραφῶσι, 
δεήθητε ὦ Ἀθληταί, Θεῷ, νὰ φωτισθῶσι· 
νὰ ἀνοιχθοῦν τὰ ὄμματα τὰ νοητὰ καὶ βλέψουν, 
τὴν τρίβον τὴν ἀληθινὴν κ᾿ ἐν ταύτῃ ἐπιστρέψουν.

Ἀνέκαθεν ἡ πίστις μας εἶναι βεβαιωμένη, 
καὶ μὲ ποικίλα θαύματα εἶναι στερεωμένη 
καὶ πάλιν αὕτη δύναται, ἵνα θαυματουργήσῃ, 
ἵνα τοὺς ἐπιστρέφοντας καὶ νῦν πληροφορήσῃ.

Ὦ Ἀθληταὶ σεῖς τὸν λαὸν φυλάξατε Κυρίου, 
μὴ πέσῃ εἰς τὰ θήρατρα τῶν δούλων τοῦ δολίου. 
Τὸν Κλῆρον μας φωτίσατε ἀγρύπνως νὰ φυλάττῃ, 
κ᾿ ἐξ ὧν παρέλαβεν ὀρθῶν μηδὲν παραχαράττει.

Νὰ φωτισθῶσιν ἅπαντες ὅσοι καινοτομοῦσι, 
καὶ τὰ Πατέρων δόγματα ἄρδην μετακινοῦσι· 
ἐνῷ βλέπουν τὸ ποίμνιον λύκοι νὰ τὸ φονεύουν, 
εἰς τὴν ἐξόντωσιν αὐτῶν ἀείποτε κωφεύουν.

Λύκοι ἀνηθικότητος, λύκοι τῆς βλασφημίας, 
λύκοι πλείστων αἱρέσεων, λύκοι παρανομίας.
τὸ δὲ ἡμερολόγιον, ὁποίαν φέρει βλάβην; 
καὶ προξενεῖ στὸν Κλῆρον μας, τόσην μεγίστην ζάλην;

Δι᾿ ὅπερ καὶ ἐδόθησαν μεθ᾿ ὅλης τῆς καρδίας, 
τῶν ξένων, ἵνα ἀσπασθοῦν τὰς ἡμερομηνίας; 
ἐκεῖνοι δὲ καυχώμενοι μᾶς διακωμωδοῦνε, 
κι᾿ ἀποπλανῶσι τοὺς ἁπλοῦς, ὅτι ὀρθὰ φρονοῦνε.

Λέγοντες, πῶς ὁ Κλῆρος σας τὸ ἔχει ἐννοήσει, 
καὶ ἄρχεται ἀπὸ τοῦ νῦν νὰ μᾶς ἀκολουθήσῃ. 
Ἀλλ᾿ ὦ Ποιμένες, ὁ Χριστὸς προσέξατε τί κράζει; 
ὡς Πέτρῳ πάλαι καὶ τὰ νῦν καὶ πρὸς ὑμᾶς φωνάζει.

Ποιμαίνετε τ᾿ ἀρνία μου πάντα τὰ πρόβατά μου, 
ὅλην τὴν ἐκλογάδα μου νομὰς εἰς ἐδικάς μου· 
τὸ αἷμα των ἀπὸ ὑμᾶς θέλω τὸ ἐκζητήσει, 
οὐαὶ δὲ ὅστις τῆς αὐτῶν νομῆς ἀμεριμνήσει.

Ῥῦσαι ῥῦσαι Ἰησοῦ, ταῖς λιταῖς σῶν ἀθλητῶν, 
τὸν πιστόν σου τὸν λαὸν πάσης ἀπειλῆς ἐχθρῶν. 
ἕνωσον δέ σου τὰ τέκνα, ἅπερ νοητὸς ἐχθρός, 
τὰ ἐχώρισ᾿ ἀπ᾿ ἀλλήλων, ὁ δεινὸς καὶ φθονερός.

Ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία πανταχοῦ ἑξαπλωθῇ, 
πᾶσα δὲ κακοδοξία ἐκ πάντων ἀποσοβηθῇ, 
ἵνα γίνῃ μία ποίμνη κ᾿ ἐπὶ ταύτης εἷς Ποιμήν, 
ὁμοδόξως σὲ ὑμνοῦσα, γένοιτο ! Ἀμήν, Ἀμήν.