Σε δρόμους λερωμένους
τόση μυστική ομορφιά
πώς μπορεί και ρέει;
Κάνοντας τη τρέλα ποίηση
Για να λησμονήσω την τρέλα μου, έφυγα και πήρα τα βουνά. Μα η σιωπή που βασίλευε στα κορφοβούνια μου θύμιζε άλλες σιωπές.
Για να λησμονήσω την τρέλα μου κατέβηκα στο περιγιάλι. Μα η απεραντοσύνη του πελάγου μου θύμιζε την απέραντή μου αγάπη.
Για να πεθάνω από την τρέλα μου, γύρισα στο σπιτάκι που κατοικούσες.
Άγνωστου Άραβα Ποιητή, Το περιβόλι της Αγάπης, εκδ. Ηριδανός
Κάποτε, δεν πάει πολύς καιρός, ένας άγγελος μου ζήτησε να πάρω τη θέση του ως φύλακας των ψυχών των ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Καθώς ήμουν στο πόστο μου πλησίασε ένας νεαρός και μου ζήτησε να δει τη ψυχή της αγαπημένης του που είχε πρόωρα φύγει από τη ζωή και αυτός την αποζητούσε κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Του είπα πως σε λάθος μέρος την ψάχνει γιατί δεν ήταν με τους νεκρούς. Οι αγάπες δεν πεθαίνουν όταν για κάποιο λόγο χάνονται. Πεθαίνουν μόνο όταν ξεχνιούνται. Του έδειξα τον δρόμο που έπρεπε να πάρει και του ευχήθηκα καλή τύχη. Δεν τον ξαναείδα από τότε.
Μη ψάχνεις στους νεκρούς
ό,τι ποτέ δεν θα πεθάνει
μη και χαθείς στις σκιές.
Τότε δε θα μας ρωτήσουν: Αμαρτήσατε;
Θα μας ρωτήσουν μόνο: Αγαπήσατε;
Και χωρίς να σηκώσουμε τα κεφάλια μας,
θα πούμε με πίκρα: Ναι, αλίμονο.
Αγαπήσαμε...Και πως αγαπήσαμε!
Απόδοση: Ηλίας Κυζηράκος
Ανθολογία Ρωσικής Ποίησης, εκδ. Κοροντζή
Τα νυχτοπούλια στα φτερά τους
έρωτες που έμειναν
στη σφαίρα της επιθυμίας κουβαλούν
Διηγούνται τις ιστορίες τους
με τις στριγκιές φωνές τους
Η πίστη και η απιστία
έχουν και τα δυο την πηγή τους
στην υποκριτική σου καρδιά
ο δρόμος είναι μακρύς μόνο γιατί καθυστερείς
να ξεκινήσεις την πορεία σου σ' αυτόν:
ένα και μόνο βήμα
θα σε φέρει κοντά Του:
γίνε σκλάβος
και θα είσαι βασιλιάς
Χακίμ Σαναΐ, Ο Τειχισμένος Κήπος της Αλήθειας, εκδ. Πύρινος Κόσμος
Μες στα μάτια ξαπλώνει θελκτική η νύχτα
Το κεφάλι σου φοράει το μαντήλι της λιακάδας
Ερωτικά βλέμματα φιλούν το καθετί τριγύρω
Ευλογήθηκα με το δώρο σου σήμερα
Γονιμοποιούμαι στο έδαφός σου με τη ζεστασιά
της νύχτας και της μέρας
Ρέω στις φλέβες σου
και αναβλύζω μέσα από τα στήθη σου
Ο βράχος του χρόνου στάζει και σχηματίζει αργά ένα ρυάκι
που γεννά τελικά το ποτάμι
Κρυμμένος μέσα σου
αποκαλύπτομαι μέσα από τα μάτια σου
από το βιβλίο "Φόρεσέ με" εκδ. Μανδραγόρας
Πόσο λεπτό το πέπλο
που χωρίζει όσους
ζωντανοί θαρρούν πως είναι
από εκείνους που νομίζουν
πως έχουν πια πεθάνει