Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Θερμή προειδοποίηση

Αποτέλεσμα εικόνας για danse macabre
~nektar

Ἄκουσε σὺ ὅπου περνᾶς,
μ᾿ ἀγέρωχο τὸ βῆμα
καὶ γράψε ὅ,τι θὰ σοῦ πεῖ
φωνὴ ἀπὸ τὸ μνῆμα.
Ἡ θύρα ποὺ ἀντικρύζομεν
ὅταν θὰ γεννηθοῦμε
εἶναι τοῦ τάφου καὶ χωρεῖ
ὅσους καὶ ἂν θὰ μποῦμε.

Ἐκεῖ θὰ μποῦνε βασιλεῖς,
ἄρχοντες, μεγιστᾶνες,
ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς,
ὡς καὶ Πατριαρχᾶδες.

Λόγο διὰ νὰ δώσουμε
διὰ τὰ πεπραγμένα
ὅσα δὲν ἔλυσαν στὴ γῆ
κατὰ τὰ γεγραμμένα.

Ὅσο γιὰ κεῖ τὸ ξεύρομεν
τὸ τί μᾶς περιμένει
ἐὰν κατάλληλον στολὴν
δὲν εἴμαστε ντυμένοι.

Δῶ μέσα γύρισε νὰ ῾δῇς
καὶ πὲς ὅτι γνωρίζεις
τὸν πλούσιο ἀπ᾿ τὸν φτωχό,
ἐὰν τοὺς ξεχωρίζεις.

Χῶμα ὅλοι θὰ γίνωμεν
καὶ τῶν σκωλήκων βρῶμα
ἡ γῆ ὅπου πατούσαμεν
μᾶς εἶναι τώρα στρῶμα.

Ὅλους μᾶς πῆρε ὁ θάνατος
πρίγκηπες, βασιλιᾶδες
ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς
ὡς καὶ Πατριαρχᾶδες.

Δι᾿ ὅλου μὴν ὀλιγορεῖς
ἐκεῖ θὰ καταντήσεις
καὶ λάβε το ὑπ᾿ ὄψιν σου
προτοῦ μετανοήσῃς.

Ὡς εἶσαι, ἤμουνα καὶ γὼ
καὶ ὡς εἶμ᾿ ἐγὼ θὰ γίνεις
χωρὶς ποτὲ νὰ δυνηθεῖς
ὅπως τὸ ἀποφύγεις.

Ὅπως ὅλους, θὰ σὲ φέρουνε
ἄψυχο τὰ παιδιά σου
καὶ ἀπ᾿ τὴν γῆ θὰ βγάλουνε
μόνον τὰ κόκκαλά σου.

Τὸ σῶμα μας εἶναι φθαρτὸ
στὸ χῶμα θὲ νὰ λειώσει,
μὰ τὴν ψυχὴ πού ᾿ναι ἄφθαρτη
ποῦ θὰ τὴν παραδώσεις;

Δὲν τελειώνουν ὡς ἐδῶ
ὡς οἱ μωροὶ δοκοῦνε,
εἰς τὴν αἰωνιότητα
θὲ νὰ συνεχισθοῦνε.

Ἀπὸ ἐτούτη τὴ ζωὴ
στὴν ἄλλη θὰ περάσεις,
οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο σὲ σὲ
ἂν δεὲν μετανοήσεις.

Ἂν πᾶς ἐκεῖ χωρὶς στολή,
οὐαὶ κι ἀλλοίμονό σου
μὲ τὰ ἐρίφια θὰ ταχθεῖς
κι ἂς εἶν᾿ πρὸ ὀφθαλμόν σου.

Ἄνθρωπε ματαιόδοξε
τὴν ματαιοδοξία
μαζὶ τὴν ἐκουβάλησες,
ἀκόμα καὶ στὸ μνῆμα.

Ἔστησες ἀπὸ πάνω σου
βουνὰ πελεκημένα
μάρμαρα τοῦ Πεντελικοῦ 
στὸν τόρνο περασμένα.

Ἐνῶ ὑπάρχουνε φτωχοὶ
ὑπάρχουν πεινασμένοι,
κατάδικοι καὶ ἄρρωστοι
τόσο δυστυχισμένοι.


ποὺ μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ
θὰ ἦσαν χορτασμένοι.

Ἐὰν ὁ δίκαιος κριτὴς
σ᾿ αὐτὰ σὲ ἐρωτήσει
εσὺ ὁ ἀπερίγραπτος
τί θὰ τοῦ ἀπαντήσεις;

Οἱ πύργοι τ᾿ ἀγροκτήματα
οἱ πολυκατοικίες
ἐὰν δὲν χαρισθοῦν καλῶς
γεμίζουνε κακίες.

Οἱ λίρες τὰ δολλάρια
ἀντάλλαγμα δὲν εἶναι,
γιὰ τὴν ψυχὴν τοῦ χριστιανοῦ
ἀντάλαγμα δὲν εἶναι.

Μὲ λίρες καὶ δολλάρια
ψυχὴ δὲν ξαγοράζεις
καὶ εἰς τὴν ἄλλη τὴν ζωὴν
μάταια θὰ φωνάζεις.

Στὴν κόλαση θὰ βρίσκεσαι
χωρὶς καμμίαν ἐλπίδαν
ἡ γλῶσσα σου νὰ δροσισθεῖ
ἔστω καὶ μὲ ρανίδα.

Χαμογελώντας στο θάνατο

Αποτέλεσμα εικόνας για dying bed painting

poemhunter

Μια μέρα στο νεκροκρέβατό μου

Θα πεθάνω χαμογελώντας

Υπόσχομαι στον εαυτό μου.

Sy Wong

Σίγουρα δεν είσαι απλά ένα άσχημο παπί;

Sixx:A.M. - "Prayers for the Damned"


Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Shallowness-ρηχότητα hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για shallowness painting

Shallowness
Craving commendations,
bearing no criticism

Ρηχότητα
Λαχταρά επαίνους,
δεν ανέχεται κριτική

Ίβυκος

Αποτέλεσμα εικόνας για ιβυκος
Γέννημα της ελληνικής Δύσης, όπως και ο Στησίχορος λίγο παλαιότερα, ο Ίβυκος ακολούθησε μια δική του, ξεχωριστή πορεία στο πλαίσιο του ελληνικού χορικού λυρισμού.
Ο Ίβυκος καταγόταν από το Ρήγιο, αποικία που είχαν ιδρύσει Χαλκιδαίοι και Μεσσήνιοι στην Κάτω Ιταλία. Η επί μακρόν φιλοξενία του στην αυλή του Πολυκράτη, τυράννου της Σάμου, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους Πέρσες περί το 522 π.Χ., μας επιτρέπει να ορίσουμε κατά το μάλλον ή ήττον το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έζησε και έδρασε ο ποιητής, γόνος αριστοκρατικής γενιάς, γιος του Φυτίου, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή.
Είναι βέβαιο ότι το πρώτο διάστημα της ζωής του ο Ίβυκος παρέμεινε στην πατρίδα του. Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανόν σε αυτήν την πρώτη δημιουργική περίοδο της ζωής του να επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την τέχνη του Στησιχόρου, τις χορικολυρικές μυθικές διηγήσεις του.
Πράγματι, στο ιδιαίτερα περιορισμένο σωζόμενο έργο του Ιβύκου πολλά είναι τα στοιχεία εκείνα που αναφέρονται στο μύθο: ξεχασμένες παραλλαγές, τοπικά στοιχεία, αλλά και στοιχεία από τους γνωστούς μεγάλους μυθικούς κύκλους.
Μάλιστα, το γεγονός ότι μεταγενέστεροι συγγραφείς απέδιδαν πολλές εκφράσεις και θέματα και στους δύο ποιητές, στον Ίβυκο και στον Στησίχορο, φανερώνει ότι ορισμένα ποιήματα του πρώτου έμοιαζαν πάρα πολύ με τα ποιήματα του δευτέρου, του μεγάλου σικελού ποιητή.

Εικάζεται ότι η μεγάλη στροφή στη ζωή του Ιβύκου αποτέλεσε συγχρόνως σημείο καμπής για την ποιητική δημιουργία του. Ο ποιητής από το Ρήγιο βρέθηκε στη Σάμο, στην αυλή του Πολυκράτη, του τυράννου που —ως γνωστόν— είχε προκαλέσει τον εκπατρισμό του Πυθαγόρα στην Κάτω Ιταλία. Εκεί ο Ίβυκος συνάντησε τον Ανακρέοντα, ευνοούμενο του Πολυκράτη, δε γνωρίζουμε όμως καθόλου εάν δημιουργήθηκαν σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών.
Η αυλή του Πολυκράτη αποτελούσε τμήμα του ώριμου ιωνικού κόσμου, ο οποίος στεκόταν απέναντι στον αρχαίο μύθο σε μεγαλύτερη απόσταση απ’ ό,τι η Μεγάλη Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον σημειώθηκε μια ριζική αλλαγή τόσο στη θεματολογία όσο και στο χαρακτήρα της ποίησης του Ιβύκου, ο οποίος στράφηκε προς μια ερωτικά χρωματισμένη χορική ποίηση και εκδήλωσε την προτίμησή του για το ερωτικό στοιχείο.
Αυτά που τραγούδησε ο Ίβυκος στην αυλή του Πολυκράτη έκαναν τον Κικέρωνα και τη Σούδα να τον ονομάσουν ποιητή περιπαθούς έρωτα. Ανάμεσα στα δείγματα της τέχνης του ξεχωρίζουν δύο αποσπάσματα.
Το πρώτο κάνει λόγο για τη σταθερή εξέλιξη κάθε χρονιάς, που την άνοιξη κάνει τις κυδωνιές και τις οινανθίδες (τα πρώτα μπουμπούκια της αμπέλου) να ανθίζουν στους κήπους των Νυμφών. Αντίθετα, σε καμία περίοδο της ζωής του ποιητή ο έρωτας δεν ησυχάζει, αλλά τον καίει άσπλαχνα σαν θρακικός βοριάς, που συνοδεύεται από κεραυνούς.

Στο δεύτερο απόσπασμα ο ποιητής πέφτει θύμα του Έρωτα, ο οποίος τον παρασύρει στα δίχτυα της Αφροδίτης. Ο ποιητής τρέμει μπροστά στο θεό που πλησιάζει, σαν ένα άλογο κούρσας που έχει κερδίσει αρκετές νίκες, τώρα όμως, κουρασμένο από τα γηρατειά, θα προτιμούσε να αποφύγει καινούριους αγώνες.
Και στα δύο ποιήματα ο Έρωτας, χωρίς να δείχνει λύπηση, προσεγγίζει τον ηλικιωμένο ποιητή σαν μια δύναμη που προκαλεί μεγάλη ψυχική αναστάτωση και τον κάνει να χάσει το λογικό του, σαν ένα μεγάλο πάθος που εξουσιάζει τον άνθρωπο και του φέρνει βάσανα.


Πέραν του Ιβύκου, για τα βάσανα του Έρωτα τραγούδησε, όπως γνωρίζουμε, και η Σαπφώ. Η διαφορά ανάμεσα στους δικούς της στίχους και τους στίχους του Ιβύκου είναι κατ’ ουσίαν η διαφορά ανάμεσα στο λεσβιακό μέλος με τη δύναμη της αμεσότητάς του και το χορικό τραγούδι με το βαρύ πλούτο και τη μεγαλοπρέπειά του.
Δημιούργημα του Ιβύκου είναι κατά πάσαν πιθανότητα και ένα ποίημα που σώθηκε εν μέρει σε πάπυρο και στο οποίο εξυμνείται το κάλλος, η ομορφιά ενός νέου που κατείχε υψηλή θέση.
Στο εκτενές πρώτο μέρος του εν λόγω αποσπάσματος ο ποιητής απαριθμεί ήρωες και γεγονότα του Τρωικού Πολέμου, δηλώνοντας όμως ότι δεν έχει την πρόθεση να μιλήσει γι’ αυτά. Η διήγηση αυτών των ιστοριών, η ποίηση αυτού του είδους, είναι —κατά την άποψή του— έργο των σεσοφισμένων(ευφυών, επιδέξιων) Μουσών του Ελικώνα και όχι ενός θνητού. Στο σημείο αυτό είναι εμφανής η αποδοκιμασία της αφηγηματικής ηρωικής ποίησης, η ρήξη με την επική παράδοση.
Ακολούθως κατονομάζονται οι ομορφότεροι από τους πλέον ανδρείους ήρωες: ο γιος της Υλλίδας και ο Τρωίλος, ο γιος του Πριάμου.
Στην κατακλείδα του αποσπάσματος ο ποιητής απευθύνεται σε έναν νέο που ονομάζεται Πολυκράτης. Του λέει ότι θα χαίρεται άφθαρτη τη δόξα της ομορφιάς μαζί με τους προαναφερθέντες —το γιο της Υλλίδας και τον Τρωίλο—, όπως άφθαρτη είναι και η δική του δόξα στο τραγούδι.

Ο Πολυκράτης στον οποίον αναφέρεται ο Ίβυκος δεν είναι ο γνωστός τύραννος της Σάμου, αλλά ο ομώνυμος γιος του, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στη Ρόδο ως αντιπρόσωπος του πατέρα του. Ο νεότερος Πολυκράτης, το εγκώμιο του οποίου εικάζουμε ότι πλέκει ο ποιητής, ήταν μαθητής του Ανακρέοντα και εραστής της ποίησης και της μουσικής.
Δε γνωρίζουμε το βίο του Ιβύκου μετά το θάνατο του προστάτη του, Πολυκράτη, περί το 522 π.Χ. Ο θάνατός του συνοδεύτηκε από πολλές παραδόσεις, όπως η γνωστή ιστορία με τους γερανούς («οι γερανοί του Ιβύκου»), τα μεγάλα αποδημητικά πουλιά, που οδήγησαν στην απροσδόκητη αποκάλυψη των ληστών-δολοφόνων του.
Ο Ίβυκος μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο λεσβιακό μέλος της Σαπφούς και το χορικολυρικό στρώμα του Στησιχόρου.
Η ανάμειξη διαφόρων στοιχείων στη γλώσσα του αντανακλά μάλλον τις διαλεκτικές συνθήκες μιας αποικίας που περιελάμβανε ανάμικτο πληθυσμό. Στη διάλεκτό του είναι σαφέστατες οι επιδράσεις του έπους, χωρίς να απουσιάζουν ένα λεπτό δωρικό επίχρισμα και —καμιά φορά— αιολικοί τύποι.
Κύρια χαρακτηριστικά της ποιητικής δημιουργίας του Ιβύκου, ο οποίος υπήρξε και αξιόλογος μουσικός, είναι η μεγάλη περιγραφική δύναμη, το θερμό συναίσθημα, η αφθονία των επιθέτων, η ενάργεια και η ορμητικότητα της έκφρασης.

Ο Γλάρος

Αποτέλεσμα εικόνας για seagull

e-dromos

Ο κεραυνός με τη φωτιά στο σκοτεινό το θόλο
Γράφει μια προσταγή:
Να σπάζουνε τα κύματα στο γκρεμισμένο μώλο,
Με λυσσασμένη οργή.

Δεν αρμενίζει τίποτε στο στοιχειωμένο αγέρα
Και στα θολά νερά.
Μόνο ένας γλάρος που πετά προς τη φωλιά του πέρα,
Λάμνει τ’ άσπρα φτερά.

Δειλή ψυχή, που κάποτε κ’ εσένα εσυγκινούσε
Μέσα στην τρικυμιά,
Το κυπαρίσσι πούγερνε στο χώμα και βογγούσε
Για λίγη απανεμιά,

Δεν είχες νοιώσει ακόμα εσύ πόσο κι’ ο άγριος γλάρος
Σου μοιάζει γι’ αδερφός.
Λευκός στη μπόρα υψώνεται και δεν τον νοιάζει ο χάρος,
Λευκός σαν άγιο φως…

Λάμπρος Πορφύρας

Ο ύπνος των νυχτερίδων,Ινδία

Nick Cave and Bad Seeds Do You Love Me


Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Ο δρόμος για την ελευθερία

Αποτέλεσμα εικόνας για break free painting

themissingslate

Εάν στα βασανισμένα πνεύματα
που έχουν ζήσει αλυσοδεμένα
τους δοθεί ξαφνικά η ελευθερία,
η πόρτα του κελιού τους μείνει ορθάνοιχτη
και οι φρουροί σταλθούν σπίτι τους,
δεν θα αισθανθούν πραγματικά ελεύθερα
εκτός αν σπάσουν τον τοίχο.

Bewketu Seyoum

Η ιστορία του Ξύλου

Αποτέλεσμα εικόνας για axe painting

themissingslate

Το Ξύλο κάηκε και θέρμανε το Μέταλλο.
Το μέταλλο έλιωσε και έγινε Τσεκούρι
και έκοψε μια ολόκληρη οικογένεια δένδρων.
Αλλά όταν η μητέρα όλων των δένδρων
φώναξε για δικαιοσύνη,
Το τσεκούρι έκοψε άλλο ένα δάσος,
και το Ξύλο την πάτησε από τα δικά του κόλπα,
αλλάζοντας το όνομά του σε Λαβή.

Zewdu Milikit

Καταρράκτες Βικτόρια,Ζιμπάμπουε

Daniel Castro - I'll Play The Blues For You


Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Ταπεινότητα

Σχετική εικόνα
themissingslate

Ένας δάσκαλος υποκλίνεται στον άλλο.
Το δάκτυλο και ο αντίχειρας είναι άνισοι αδελφοί.

Σαπφώ:Αποσπερίτη...

Αποτέλεσμα εικόνας για evening star painting
greek-language.gr

Ἔσπερε πάντα φέρων ὄσα φαίνολις ἐσκέδασ᾽ αὔως,
†φέρεις ὄιν, φέρεις αἶγα, φέρεις ἄπυ† μάτερι παῖδα. 




Μεταφράσεις:

Αποσπερίτη, όλα τα φέρνεις πίσω

όσα είχε η φωτοδότρα Αυγή σκορπίσει.

Φέρνεις το αρνάκι, το κατσίκι φέρνεις,

φέρνεις και το παιδί προς τη μητέρα.

Μετ. Ηλ. Βουτιερίδης


Όσα η Αυγή ᾽χε σκορπίσει, τα φέρνεις ξανά, Αποσπερίτη·

πρόβατο φέρνεις και γίδα· στη μάνα, ξανά το παιδί της.

Μετ. Θρ. Σταύρου


Αποσπερίτη, εσύ που φέρνεις πίσω

όσα διασκόρπισε η Αυγή η φεγγόβολη,

που φέρνεις στο μαντρί το πρόβατο,

και φέρνεις και την αίγα πίσω

— γιατί την κόρη παίρνεις μακριά απ᾽ τη μάνα της;

Μετ. Ι.Θ. Κακριδής


Έσπερε, που φέρνεις όλα όσα σκόρπισε η λαμπερή Αυγή, φέρνεις το πρόβατο, φέρνεις τη γίδα, φέρνεις και το μικρό παιδί στη μάνα του.

Μετ. Ι.Ν. Καζάζης

Συγχωρεμένος

Αποτέλεσμα εικόνας για lava painting
poemhunter

Κάπου σε ένα μακρινό αστέρι,
Πέρα από την αιωνιότητα
Έχεις τοποθετήσει τις αμαρτίες μου όπου κανένας δεν μπορεί να τις αγγίξει,
Κάτω από τη λιωμένη θάλασσα


Bill Cantrell

David Valdes - Heart Of Pharaohs


Κλόουν,Περού

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Sumo-Σούμο hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για sumo painting

Tradition,
two mountains
clash each other

Παράδοση,
δυο βουνά
συγκρούονται μεταξύ τους

Stardust-Αστερόσκονη hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για stardust painting

Stardust,
from cosmos
she glows painfully

Αστερόσκονη 
του σύμπαντος
λάμψη της οδυνηρή 

Fish-Ψάρια hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για fish painting

Fish,
they know
all oceans' secrets

Ψάρια,
αυτά γνωρίζουν
τα ωκεάνια μυστικά


Η ανάγκη μιας αντίστροφης προσέγγισης της παιδικής ποίησης

alfavita

Η ποίηση είναι το λογοτεχνικό εκείνο είδος που ξεκινά  με τις καλύτερες προοπτικές ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού και με το χρόνο φθίνει ολοένα και περισσότερο ώστε να φτάσει σχεδόν στην περιθωριοποίηση στο τέλος της σχολικής ζωής

Το πρόβλημα δεν ανιχνεύεται μόνο στην αρνητική στάση των μαθητών όσο και στο περιεχόμενο των σχολικών εγχειρίδιων όσο και στον τρόπο διδασκαλίας της ποίησης στη σχολική τάξη. Για πολλές δεκαετίες το σχολικό βιβλίο ήταν το μοναδικό μέσο επαφής των περισσότερων παιδιών με την ποίηση καθώς το μεγαλύτερο μέρος των μαθητών διέμενε στην επαρχία και δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν λογοτεχνικά βιβλία ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Οι γονείς τους τα έστελναν στο σχολείο ίσα για να μάθουν δυο κολλυβογράμματα και να μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδες ανάγκες της ζωής. Πολλά κορίτσια δεν πήγαιναν καν στο σχολείο. Και φυσικά, ούτε λόγος για σχολικές βιβλιοθήκες (οι οποίες στην πλειοψηφία των σχολείων είναι ανύπαρκτες μέχρι σήμερα) και πολύ συχνά για δημοτικές.

Το περιεχόμενο των ποιημάτων που συμπεριλαμβάνονταν στα σχολικά αναγνωστικά ήταν ακατάλληλα ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν την ποίηση, να γίνουν μελλοντικοί συστηματικοί αναγνώστες και να αισθανθούν πως πραγματικά απευθύνονται σε αυτά. Το περιεχόμενό τους ήταν συνήθως γλυκερό, εξιδανικευμένο, δεσμευμένο με πολλά πρέπει και ηθικά διδάγματα και απουσίαζαν στοιχεία που γοητεύουν τα παιδιά , όπως το παιχνίδι με τις λέξεις, η φαντασία, η ανεμελιά και τα θέματα που τα ενδιαφέρουν. Αφορούσαν, κυρίως, τα παιδιά της αστικής τάξης που είχαν ελεύθερο χρόνο να παίξουν, ένα όμορφο σπιτικό, καθαρά ρούχα και παπούτσια, γονείς που μπορούσαν να τους διαθέσουν χρόνο.


Με τον καιρό η κατάσταση βελτιώθηκε και άρχισαν να συμπεριλαμβάνονται στα σχολικά εγχειρίδια ποιήματα που να βρίσκονται πιο κοντά στις ανάγκες και τις προτιμήσεις των παιδιών γραμμένα από σύγχρονους ποιητές γιατί και το είδος αυτό της παιδικής λογοτεχνίας άρχισε να γνωρίζει μεγαλύτερη άνθηση από τα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Ας δούμε μερικούς... αντίστροφους τρόπους για την προσέγγισή της σήμερα!


Ερχόμενοι στο σήμερα, όπου διαθέτουμε περισσότερες γνώσεις και μέσα παρά ποτέ, διαπιστώνουμε ότι αντί να πηγαίνουν τα πράγματα προς το καλύτερο τα παιδιά απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την ποίηση, ειδικά ως έφηβοι. Παραπονιούνται πως ο ποιητικός λόγος είναι δύσκολος, στρυφνός, ανεξιχνίαστος και πολύ μακριά από τη δική τους καθημερινότητα.

Αν σκεφτεί κανείς πως η εποχή που διανύουμε αποτελεί αναμφισβήτητα την εποχή της εικόνας, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πόσο ανέπνευστη ασχολία θα είναι για ένα παιδί ή έφηβο σήμερα να διαβάσει ένα ποίημα χωρίς εικονογράφηση ή μια ποιητική συλλογή που θα περιέχει μόνο κείμενο. Έτσι, η εικονογράφηση ή οπτικοποίηση ενός ποιήματος θα αποτελούσε ένα χρήσιμο οδηγό για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των παιδιών η οποία θα γίνει από τα ίδια στα πλαίσια του μαθήματος. Τον ίδιο ρόλο μπορεί να παίξει εν δυνάμει και η μουσική (μελοποιημένη ποίηση).

Η μελέτη της βιογραφίας των ποιητών ή ακόμη και η επίσκεψη ενός ποιητή στη σχολική τάξη θα μπορούσε να δώσει έναν τόνο συγχρονικότητας στην υπόσταση της ποίησης ως διδασκόμενου μαθήματος. Η αίσθηση πως οι ποιητές είναι άνθρωποι της εποχής μας, ζουν και δημιουργούν δίπλα  μας και αντιμετωπίζουν παρόμοια διλήμματα με τα δικά μας, θα ανανεώσει την εικόνα των μαθητών για την ποίηση και τους εκπροσώπους της κεντρίζοντας δημιουργικά το ενδιαφέρον τους.

Αρκετά συχνά οι εκπαιδευτικοί εκφράζουν την ανησυχία τους για την αδιαφορία των παιδιών για την κλασική ποίηση (Παλαμάς, Βαλαωρίτης, Πάλλης, Δροσίνης κτλ) και πως επικεντρώνουν την προσοχή τους στους περισσότερο σύγχρονους (Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης κ. ά.). Αυτή είναι μια εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη εφόσον τα βιώματά και οι ανησυχίες των παιδιών και των νέων ταυτίζονται πιο πολύ με αυτές των πιο σύγχρονων ποιητών. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να ξεκινήσουμε ανάποδα την προσέγγιση της ποίησης πηγαίνοντας από τους νεότερους στους παλιότερους αναζητώντας τις ρίζες της ποίησης από τα φύλλα.

 Η παιδική ποίηση συνιστά ένα ζωτικό κομμάτι της παιδικής αλλά και της ελληνικής λογοτεχνίας ευρύτερα. Η καλλιέργεια της αγάπης για την ποίηση από μικρή ηλικία είναι απαραίτητα όχι μόνο για τη γλωσσική αλλά και την ηθική καλλιέργεια των παιδιών. οφείλουμε να την προσεγγίσουμε κριτικά από την αρχή την διδασκαλία της και να ανανεώσουμε τα ενδιαφέρον των μαθητών γι’ αυτήν.


Chelsea Flower Show

Tribe of Gypsies - Flying Tigers, Crying Dragons


Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Primordial-Αρχέγονα hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για primordial παιντινγ

Primordial
instincts,needs
rule the world


Αρχέγονα
ένστικτα,ανάγκες
κυβερνούν τον κόσμο

Ματαιότης ματαιοτήτων

Αποτέλεσμα εικόνας για skull painting
~nektar

Ἂν αὐτὴν τὴν στιγμὴν ξεσκεπάζαμε μία πλάκα ἑνὸς εὐπρεπεστάτου τάφου 
καὶ βρισκόταν κάποιος νὰ μᾶς ὁμιλήσῃ ἡ πρώτη λέξις ποὺ θὰ ἔβγαζε θὰ ἦτο ματαιότης. 
Καὶ θὰ ἔλεγε:

Ἄνθρωπε στάσου δυὸ λεπτὰ καὶ πρόσεξε καὶ μένα
θὰ σοῦ μιλήσω συμβουλὲς ποὺ εἶναι καλὲς γιὰ σένα.

Μὲ βλέπεις κόκκαλο γυμνό, μὰ δίχως φαντασία
καὶ λὲς δὲν ἤμουν τίποτα δὲν δίδεις σημασία.

Μὰ κάποτε στὰ χρόνια μου εἶχα κι ἐγὼ τὸ κάλλος
καὶ βάδιζα περήφανος σὰν φουσκωμένος γάλος.

Κι εἶχα κι ἐγὼ τὴ δόξα μου, σοφία τοῦ Σωκράτη,
τοῦ Ἡρακλῆ τὴ δύναμη, φήμη πολὺ στὰ Κράτη.

Εἶχα μαλλιὰ μεταξωτὰ καὶ μάγουλα σὰν μῆλο
καὶ φρύδια ποὺ δὲν βρίσκονταν σὰν τῆς ἐλιᾶς τὸ φύλλο.

Εἶχα καρδιὰ τοῦ λέοντος καὶ μπράτσα σιδερένια,
ἀκούραστα τὰ πόδια μου καὶ στήθη μαρμαρένια.

Εἶχα τὴ γλῶσσα τ᾿ ἀηδονιοῦ, μάτια μεγάλα μαῦρα
καὶ μερικοὶ μοῦ λέγανε ὅλα μαζὶ ποὺ ταῦρα.

Γι᾿ αὐτὸ χαιρόμουνα πολὺ πὼς ἤμουν γῆς ὁ φάρος
καὶ μὲ τὸ νοῦ λογάριαζα πὼς δὲν ὑπάρχει χάρος.

Μὰ πότε δὲν κατάλαβα περάσανε τὰ χρόνια
καὶ φύγανε τὰ νιάτα μου σὰν τοῦ σπιτιοῦ τὰ χιόνια.

Τὸ γλέντι κι ὅλες οἱ χαρὲς περνᾶνε στὸν ἀέρα
κι ὅλη ἡ ζωὴ μοῦ φάνηκε σὰ νἄτανε μιὰ μέρα.

Σὰν ἔνοιωσα γεράματα θυμᾶμαι τὰ παλιά μου,
μοῦ φάνηκε παράξενο π᾿ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου.

Τὸ φῶς ἀπὸ τὰ μάτια μου μικραίνει, λιγοστεύει
κι ὁ νοῦς μου πὼς ἐγήρασα ἀκόμη δὲν πιστεύει.

Τὰ πόδια μου ἀδυνάτισαν, τὰ χέρια δὲν κινοῦνται
τὰ δόντια μου χαλάσανε κι αὐτὰ παραπονοῦνται.

Κατάλαβα τὸν θάνατο, σὲ λίγο τελειώνω
καὶ τότε βάζω μιὰ φωνὴ μὲ κλάματα καὶ πόνο.

Ποιὸς μάγος φέρνει τὴ ζωὴ καὶ ποιὸ γιατρὸ νὰ πάρω
καὶ ποιὸς μπορεῖ καὶ δύναται ποὺ νὰ νικᾶ τὸ χάρο;

Θὰ τοῦ χαρίσω κτήματα καὶ λίρες ὅσες θέλει
ἀρκεῖ τοῦ χάρου τὸ σπαθὶ νὰ σπάσῃ καὶ τὰ βέλη.

Κανεὶς δὲν μ᾿ ἀποκρίθηκε κανεὶς δὲν μοὖπε ξέρει
νὰ μοῦ γλυτώσῃ τὴ ζωὴ καὶ νειᾶτα νὰ μοῦ φέρη.

Λοιπὸν μιὰ μέρα τ᾿ Ἀπριλιοῦ χωρὶς νὰ περιμένω
κάποιος χτυπᾶ τὴν πόρτα μου μὲ τρόπο ἀγριεμένο.

Ἦταν ψηλὸς κατάμαυρος. Φωνάζω. Τί νὰ κάνω;
Καὶ μὲ φωνὴ ποὺ τρόμαζε, μοῦ λέει σήκ᾿ ἀπάνω.

Μοῦ ξέσχισε τὰ σπλάχνα μου καὶ πῆρε τὴν ψυχή μου
κι ἀμέσως πᾶν τὰ πλούτη μου μαζὶ μὲ τὴν στολήν μου.

Καὶ τώρα τὰ χωράφια ποῦ πᾶν καὶ τὰ παλάτια;
Τὰ ρόδινα τὰ μάγουλα, ἡ γλῶσσα καὶ τὰ μάτια;

Σκουλήκια φάγαν τὸ κορμί, τὴν ὀμορφιά, τὸ σῶμα,
ἀφοῦ μὲ λάσπη γίναμε, γενῆκαν πάλιν χῶμα.

Οἱ φίλοι καὶ οἱ συγγενεῖς δὲν θέλω νὰ μὲ κλαῖνε,
θέλω κερὶ μνημόσυνο «Συγχώρησε» νὰ λένε.

Ὅπως μὲ βλέπεις ἄνθρωπε καὶ σὺ θὰ καταντήσης,
γι᾿ αὐτὸ στὴν πρόσκαιρη ζωὴ μὴ λὲς νὰ καζαντήσῃς.

Ὅταν γηράσω νὰ μὴ λὲς θὰ κάνω καλωσύνες,
τότε θὰ πάω στὴν Ἐκκλησιὰ πολλὲς ἐλεημοσύνες.

Ὁ χάρος εἶναι λαίμαργος, δὲν ἔχει προθεσμία,
δὲν ἔχει φίλους γιὰ χαρές, ἐξαίρεση καμία.

Παίρνει τὶς μάνες τῶν παιδιῶν, λεβέντες ποὺ γλεντᾶνε
ἀπὸ τὴν κούνια τὰ μωρά, κοπέλλες ποὺ πετᾶνε.

Νὰ σκέπτεσαι τὸν θάνατο ἑπτὰ φορὲς τὴν ὥρα,
ὑπῆρχαν κι ἄλλοι στὴ ζωὴ μὰ δὲν ὑπάρχουν τώρα.

Σὲ κάθε βῆμα πρόσεξε τοῦ Σατανᾶ τὸ βρόχι
μὴν ἀδικήσῃς ὀρφανούς, γυναῖκες χῆρες ὄχι.

Πιστὰ τοὺς νόμους φύλαγε χωρὶς καμμιὰ προσθήκη
τὰς ἐντολὰς τοῦ Μωϋσῆ, τὴ Νέα Διαθήκη.

Νὰ μὴν δουλεύῃς Κυριακὴ καὶ ἑορτὲς Ἁγίων
νἄχῃς ἀμόλυντη ψυχὴ καὶ καθαρὸν τὸν βίον.

Νὰ μὴν κυττάζῃς πονηρά, μὴ βλασφημᾶς τὰ θεῖα,
νὰ δίδῃς περιφρόνηση τοῦ σατανᾶ τὴν βία.

Τῆς μέρας τ᾿ ἁμαρτήματα καὶ πρὶν ὁ Ἥλιος δύσει
μὲ κάθε τρόπο τοῦ Θεοῦ νὰ τἄχῃς ὅλα σβήσει.

Ἐλεημοσύνη, προσευχή, ἀγάπη καὶ νηστεία
αὐτὰ θὰ σώσουν τὴν ψυχή, μὴ λὲς πὼς εἶν᾿ ἀστεῖα.

Ἀγάπα τὸν πλησίον σου, κακὸ ποτὲ μὴ κάνῃς
γιατὶ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ σβήσῃς θὰ πεθάνῃς.

Καὶ τώρα ἀναγνῶστα μου τί σκέπτεσαι νὰ κάνῃς;
τὰ λόγια ποὺ σοῦ μίλησα στὸ νοῦ σου νὰ τὰ βάνῃς·
γιατὶ αὐτοῦ ποὺ εἶσαι ἤμουνα κι ἐδῶ ποὺ εἶμαι θἄρθῃς.

Νεκροκεφαλή

Αποτέλεσμα εικόνας για skull painting
~nektar

Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, καὶ σὺ μίαν ἡμέραν
δὲν ἔπνεες τῆς φύσεως τὸν καθαρὸν ἀέραν;
Δὲν εἶχες πνεῦμα καὶ ἐσὺ ποτὲ δὲν ὁμιλοῦσες;
δὲν τραγουδοῦσες στὴ χαρά, στὴ λύπη δὲν θρηνοῦσες;

Τί ἔγιναν τὰ κάλλη σου ποὺ εἶν᾿ τὰ χρήματά σου;
τοῦ βίου σου αἱ ἡδοναὶ ἡ μαγικὴ χαρά σου;

Ποὖναι τὸ μέλλον τῆς ζωῆς ποῦνε ἡ εὐτυχία;
ποῦνε αἱ δόξαι, αἱ τιμαὶ ποῦ τὰ μεγαλεῖα;

Ποῦνε ἡ περηφάνεια καὶ ἡ εὐδαιμονία;
τῶν κερδοσκόπων τ᾿ ἀγαθὰ ποὺ πάντα μ᾿ ἀτιμία,
μὲ φθόνους, μὲ διαβολάς, μὲ πάθη καὶ μὲ μίση,
νομίζει ἕκαστος αὐτὴν τὴν γῆν νὰ κατακτήση;

Ποὖναι τῶν πλουσίων ὁ χορὸς καὶ τῶν πτωχῶν ἡ γύρα,
ποὖν᾿ ἡ ἀδαμαντοστόλιστος βασιλικὴ πορφύρα;

Ὦ πές μου νεκροκεφαλή, τί ἦσο ὅταν ζοῦσες;
πές μου μὲ ποῖα ὄνειρα στὸν κόσμον ἐπετοῦσες;

Καὶ ὅμως τί κατάλαβες ὅτ᾿ εἶδες στὴν ζωήν σου;
εὐχαριστήθηκε ποτὲ στὸν κόσμον ἡ ψυχή σου;

Δὲν ἦσαν ὅλα μάταια μ᾿ ἀβάσιμες ἐλπίδες;

Ἐσκέφθης νεκροκεφαλὴ προτοῦ ριφθῆς στὸ μνῆμα
ὅταν διέπραττες κακῶς τὸ φοβερὸν τὸ κρίμα;

Ἐσκέφθης, τί θὰ πῆ τιμὴ καὶ ὄχι ἀτιμία;
ἔζησες μὲ τὴν ἀρετή, καὶ ὄχι μ᾿ ἁμαρτία;

Γιατὶ ἐδῶ εἰς τὴν ζωὴν τ᾿ ἀγριεμένο μνῆμα,
ὅπου ἀχόρταγα ρουφᾶ τοῦ κόσμου μας τὸ κῦμα;

Κανένας δὲν τὸ σκέπτεται πῶς θὰ βρεθῆ μπροστά του,
νἄχῃ τὸ στόμα ἀνοικτὸ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου.

Αὐτὸ ποὺ αἰώνια ρουφᾶ ἀνθρώπινα κουφάρια,
καὶ μᾶς ἀφήν᾿ ὀπίσω του ἀνθρώπινα λιθάρια;

Σβήνει τὴν κάθ᾿ ἐλπίδα μας τὴ δόλια τὴ χαρά μας,
καὶ δόλια ποτίζεται ἀπὸ τὰ δάκρυά μας.

Γι᾿ αὐτὸ ὅταν πηγαίνετε εἰς τὰ νεκροταφεῖα
νὰ ρίχνετε θερμὴ ματιὰ ἐπάνω στὰ μνημεῖα.

Τὰ γράμματα διαβάζετε τὸν ἄνθρωπον σκεφθῆτε,
πῶς ἦταν καὶ τί ἔγινε κι εὐθὺς μετανοεῖτε.

Ὅλα αὐτὰ τὰ μνήματα κρατοῦν χρυσοῦν βιβλίο
καὶ μᾶς δεικνύουν τοῦ Θεοῦ τὸ οὐράνιο μεγαλεῖο.

Ἰδοὺ μᾶς λέγουν τί ἐστὶ στὸν κόσμον ἀνθρωπότης,
τὰ πάντα εἶναι μάταια τὰ πάντα ματαιότης.

Σκεφθῆτε ὅτι ἄνθρωπος πάντα στὸ μνῆμα σβύνει,
μόνον τὰς ἀναμνήσεις του εἰς τὴν ζωὴν ἀφήνει.

Βρῶμα σκωλήκων γίνεται τὸ σῶμα του στὸ χῶμα,
μόν᾿ ἡ ψυχή του σώζεται εἰς τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα.

Καὶ σώζεται, ὅταν κανεὶς εἰς τὴν ζωὴν γνωρίζει,
τιμὴν καὶ δόξαν κι ἀρετὴν κι ὅτι ἀγαθὸν βαδίζει.

Κι ἂν σφάλλη εἰς τὸν βίον του κι εὐθὺς μετανοήση,
τότε ἡ ψυχή του τ᾿ οὐρανοῦ τὸ δῶμα θὰ κερδίση.

Τέλος καὶ τῷ Θεῷ Δόξα.

Δίας

The Outlaws- Green Grass and High Tides


Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Coward-Δειλός (senryu)

Σχετική εικόνα

I threw my sword down
ran as fast as possible
I am drinking wine

Έριξα σπαθί
έτρεξα ταχύτατα
Πίνω κρασάκι.


Για τον αγώνα σούμο

Αποτέλεσμα εικόνας για sumo painting

Ξάφνου φεγγάρι
Ξάφνου πλήθος
για τον αγώνα σούμο

Κομπάγιασι Ίσσα,267 Χαϊκού,εκδ. κουκούτσι

Flash Dance

Αποτέλεσμα εικόνας για black hole

poemhunter

Η διαίσθηση είναι στη λογική
ό,τι η μαύρη τρύπα στο διάστημα

Μια δεξαμενή ανακάλυψης
- κενή απόστασης, χρόνου και τόπου

(Villanova Pennsylvania: Μάιος, 2018)
Kurt Philip Behm



Intuition is to reason
as a black hole is to space

A cistern of discovery
—void of distance, time, and place

(Villanova Pennsylvania: May,2018)
Kurt Philip Behm

Σύνθεση...

Nightingale - Thoughts From A Stolen Soul


Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Jinx-Γρουσουζιά hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για bad luck  painting

Jinx
accompanies me
every single moment

Γρουσουζιά
με συνοδεύει 
κάθε μου στιγμή

Για εκατό χρόνια

Σχετική εικόνα

poemhunter

Σκέφτεται την αγάπη του
όλη την ημέρα
Είτε βρέχει είτε χιονίζει
Η αγάπη του μένει μέσα της
Και τότε είναι γεμάτη ζωή
Και η καρδιά της τραγούδι είναι γεμάτη 
Τραγουδάει γι 'αυτόν τραγούδι
Για τις γλυκές στιγμές
που μετατρέπονται σε γλυκές αναμνήσεις
Και λέει «μείνε μαζί μου,
Θα σε αγαπώ για εκατό χρόνια,

Rini Shibu

Αλλαγή εποχής

Αποτέλεσμα εικόνας για autumn painting
poemhunter

αλλαγή εποχής-

κι η αγάπη μας τελείωσε

ήρθε φθινόπωρο



Fabrizio Frosini


change of season—

also our love is over


entering autumn

Σαν στο σπίτι του...

Queen - The prophet's song (1975)


Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Dead End-Αδιέξοδος hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για despair painting

Lost;
Many exits
but no escape

Χαμένος·
Πολλοί έξοδοι
μα διέξοδος καμιά

Βλέπω το αίμα Του πάνω στο τριαντάφυλλο

Αποτέλεσμα εικόνας για crucified christ paintings
poetry-chaikhana

Βλέπω το αίμα Του πάνω στο τριαντάφυλλο
Και στα αστέρια τη δόξα των ματιών Του,
Το σώμα του φεγγοβολά μέσα σε αιώνια χιονιά,
Τα δάκρυά Του πέφτουν από τον ουρανό.

Βλέπω το πρόσωπό Του σε κάθε λουλούδι.
Η βροντή και το τραγούδι των πουλιών
Δεν είναι παρά η φωνή Του - και σκαλισμένοι από τη δύναμή Του
Οι βράχοι είναι τα γραπτά λόγια Του.

Όλα τα μονοπάτια από τα πόδια Του διαβρώθηκαν,
Η δυνατή Του καρδιά αναδεύει τη θάλασσα,
Το αγκάθιν στεφάνι του είναι πλεγμένο με κάθε αγκάθι,
Ο σταυρός Του είναι το κάθε δέντρο.


Joseph Mary Plunkett

Όσοι ζουν με την καρδιά...

Αποτέλεσμα εικόνας για happiness paintings

poemhunter

Όσοι ζουν με την καρδιά, βρίσκουν μια μαγική ομορφιά σε όλα

puti ira

Alien Ant Farm - Smooth Criminal


Λίμνη Bateti,Γεωργία

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Είμαι το κύμα της θάλασσας

Αποτέλεσμα εικόνας για wave painting
poetry-chaikhana

Είμαι το κύμα της θάλασσας
Και ο αφρός του κύματος
Και ο άνεμος του αφρού
Και τα φτερά του ανέμου.

Η ψυχή μου βρίσκεται στο αλάτι της θάλασσας
Στο βάρος του κύματος
Στις φυσαλίδες αφρού
Στους δρόμους του ανέμου.

Το δώρο μου είναι το βάθος της θάλασσας
Η δύναμη του κύματος
Η ελαφρότητα του αφρού
Η ταχύτητα του ανέμου.

 Joseph Mary Plunkett

Της Μαύρης Θάλασσας το νερό

Ποίημα για τη Γενοκτονία των Ποντίων από κάποιον που αγάπησε τον Πόντο για την ιστορία του
Της Μαύρης Θάλασσας το νερό
είναι το πιο γλυκό από τ' άλλα
γιατί το μισό εγέμισε
από των ματιών το κλάμα.
Μα και του Πόντου τα βουνά
είναι πιο άγρια δασωμένα
για δεν τα πότισε βροχή
παρά μονάχα αίμα.
Στους δρόμους του ξεριζωμού
η φρίκη τους στοιχειώνει,
κι από τα δάκρυα των παιδιών
χορτάρι δεν φυτρώνει.
Οι εκκλησίες γκρεμίστηκαν
μα ακόμα αχολογούνε,
είναι οι ψυχές που κράζουν
τα κορμιά για να θαφτούνε.
Στον Πόντο αν βρεθείς
ποτέ μη λησμονήσεις.
Το νερό του είναι απ' το αίμα σου,
το χώμα απ' το κορμί σου,
και ο αέρας που φυσά
απ' την αναπνοή σου.
Γιώργος Αγγελακόπουλος
  • Ο Γιώργος Αγγελακόπουλος, που ζει μόνιμα στην Τρίπολη, δεν είναι ποντιακής καταγωγής όμως έχει αγαπήσει τον Πόντο διαβάζοντας συχνά για την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού. Τα δεινά και οι θηριωδίες που βίωσαν οι Έλληνες του Πόντου κατά την περίοδο της Γενοκτονίας τού έδωσαν την αφορμή να γράψει ένα ποίημα στη μνήμη των θυμάτων.

Miltos Marathon "Oil and fire"


Τραγούδι

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Dreams-Όνειρα hay(na)ku

Αποτέλεσμα εικόνας για δρεαμσ παιντινγ

Dreams
they distinct
sleep from death

Όνειρα
αυτά ξεχωρίζουν
ύπνο από θάνατο

Αγάπη και μαθηματικά

Αποτέλεσμα εικόνας για mathematics  painting

Τίποτα
   δεν ταιριάζει.
   Αγάπη άσχετη μαθηματικών

Dan Waber

Nothing
   adds up.

   Love isn't math.

Κολίμπρι

Αποτέλεσμα εικόνας για hummingbird painting

Κολίμπρι
χαρά σταματημένη
σε ανθισμένα αμπέλια

Προσκυνητής στη Sanlucar de Barrameda,Ισπανία

Threshold - Mission Profile (with lyrics)


Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Η αγάπη με υπέταξε

Hadewijch, Hadewijch poetry, Christian, Christian poetry, Catholic poetry,  poetry,  poetry
poetry-chaikhana

Η αγάπη με υπέταξε:
     Για μένα αυτό δεν αποτελεί έκπληξη,
     Γιατί είναι ισχυρή και είμαι αδύναμη.
     Με κάνει
     Να μην απελευθερώνομαι
     Συνεχώς ενάντια στη θέλησή μου.
Κάνει μαζί μου ό,τι επιθυμεί.
Τίποτα δικό μου δεν μένει σε μένα.
     Πριν ήμουν πλούσια,
Τώρα είμαι φτωχή: όλα χάθηκαν στην αγάπη.

Hadewijch

Μίλα

Αποτέλεσμα εικόνας για speak painting

poetry-chaikhana

Μίλα! Τα λόγια σου είναι ελεύθερα.
Μίλα! Η γλώσσα σου είναι ακόμα δική σου.
Το σώμα σου παραμένει δικός σου, δυνατό και ίσιο.
Μίλα! Η ζωή σου είναι ακόμα δική σου.

Κοίτα! Στις φλόγες της σφυρηλασίας,
πώς το ατσάλι σου λάμπει κόκκινο.
Δες πώς άνοιξαν οι κλειδωμένες πόρτες
και κάθε αλυσίδα έσπασε.

Μίλα! Ο σύντομος χρόνος που σου απέμεινε είναι ακόμα αρκετός.
Πριν το σώμα και η γλώσσα εξαντληθούν.
Μίλα! Γιατί η αλήθεια εξακολουθεί να επιβιώνει
Μίλα! Πες αυτό που έχεις στην καρδιά σου!



Speak! Your words are free.
Speak! Your tongue is still your own.
Your body remains yours, strong and straight.
Speak! Your life is still your own.

Look! In the forge's flames,
how your steel glows red.
See how the locked doors have opened
and every chain breaks.

Speak! The short time left to you is still enough.
Before the body and tongue give out.
Speak! For truth still survives
Speak! Say what is in your heart!



 Faiz Ahmad Faiz

Dream Theater - Peruvian Skies


Κι αν είσαι και ο Πάπας...