Κλειδιά(αραβικό ποίημα)

της Fatma Kandil

Τα κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες 
είναι τα κλειδιά που τις  κλείνουν, 
και τα κλειδιά τα πνιγμένα  στις αλυσίδες 
δεν έχουν τίποτα παρά το δράμα του κουδουνίσματος. 
Αλλά το κλειδί που πεθαίνει στην τσέπη μου, 
μου θυμίζει ότι έφτασε η ώρα 
να γίνω μια λογική γυναίκα 
που ζει σε ένα σπίτι 
χωρίς κλειδιά, χωρίς πόρτες.

The keys that open doors
are the keys that close them,
and the keys strangled in chains
have nothing but the drama of tinkling.
But the key that dies in my pocket
reminds me it is time
that i became a reasonable woman
who lives in a house
without keys, without doors.

المفاتيح التي لا تفتح الأبواب
هي المفاتيح التي تغلق الأبواب
والمفاتيح المشنوقة في السلاسل
لا تملك إلا دراما الرنين
لكن المفتاح الذي يموت في جيبي
يذكرني بأنه قد آن الوقت لكي أكون إمرأة عاقلة ، تسكن بيتا
بلا مفاتيح . . . . بلا أبواب

mohammedjehankhan