Σήμερα Σε κοίταζα για πολλή ώρα με μάτια θλιμμένα και δακρυσμένα,με τα πεινασμένα της ψυχής μου·Εσένα την πηγή της ομορφιάς και της χάρης των γυναικών,της Μαρίας,της Κλαούντιας,της Σύλβιας,της Μίριαμ και όλων των άλλων,δημιουργέ των μαλλιών και των ματιών τους,του χαμόγελου και των φορεμάτων τους·Εσένα που δημιούργησες στον κόσμο όλες τις ομορφιές,οι οποίες είναι αντανακλάσεις της δικής Σου ομορφιάς·Εσένα που δημιούργησες στον κόσμο κάθε αγάπη,οι οποίες είναι καθρέφτισμα της δικής Σου αγάπης·Εσένα,που είσαι το φως που στραφταλίζει στα μάτια εκείνου που αγαπά όταν βλέπει την αγάπη του·η αγάπη δύο πουλιών που είναι μαζί,η αγάπη όλων των ανθρώπων και όλων των ζώων.Ήμασταν μόνοι στο παρεκκλήσι.Εσύ κι εγώ.
Ερνέστο Καρντενάλ,Αγάπη,η χαραμάδα της αιωνιώτητας,εκδ.Εν Πλω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου