Υπνοβάτισσες

 

Στην πόλη που γεννήθηκα ζούσε μια γυναίκα και η κόρη της που περπατούσαν στον ύπνο τους.

Μια νύχτα, ενώ η σιγαλιά αγκάλιζε τον κόσμο, η γυναίκα και η κόρη της απαντήθηκαν βαδίζοντας στον ύπνο τους στη μέση του κήπου.

Η μητέρα μίλησε και είπε, «Επιτέλους, εχθρέ μου! Συ για την οποία καταστράφηκε η νιότη μου. Συ που έχτισες τη ζωή σου πάνω στα ερείπια της δικής μου ζωής! Θα ’θελα να σε σκοτώσω!»

«Αχ μισητή γυναίκα, γριά και εγωίστρια», αποκρίθηκε η κόρη. «Συ που στέκεις εμπόδιο στην ελευθερία μου. Συ που θέλεις η ζωή μου, ηχώ να γενεί της δικής σου σβησμένης ζωής! Θα ’θελα να ’σουν νεκρή!»

Χαλίλ Γκιμπράν - Ο Τρελός - εκδ. Ιάμβλιχος

Εκείνη τη στιγμή λάλησε ένας κόκορας και οι δυο γυναίκες ξύπνησαν. Η μητέρα είπε ευγενικά, «Συ είσαι, αγαπημένη μου;» Και η κόρη αποκρίθηκε το ίδιο ευγενικά, «Ναι, αγαπητή μου».