Στο μονοπάτι που περπατώ,
σκιές απλώνονται
στις δυο πλευρές
Το φως όλο και λιγοστεύει
καθώς προχωρώ.
Τα μόνα πουλιά που κουρνιάζουν
στα μαύρα δέντρα
και τα σκοτεινά βουνά,
πτωματοφάγα όρνεα και κοράκια
Αφήνομαι στο σκοτάδι που
όλο και με περικυκλώνει...
Ας με τυλίξει ολόκληρο,
ας με πνίξει
Μου φτάνει να ξέρω
πως τούτο το δρόμο
τον άνοιξες εσύ για μένα
Αν με φέρει δίπλα σου
ή με οδηγήσει μακριά από σένα
ίδια χαρά στο τέλος θα γευτώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου