Στη βροχή περπατώ
κι αφήνω το νερό να με
μουσκέψει...
Άραγε να χαίρεσαι
κι εσύ τη καταιγίδα
τούτη
ή μήπως σε τρομάζουν
οι κεραυνοί και τα μπουμπουνητά
που σαν κάποιου εγκαταλειμμένου θεού
τον θυμό μοιάζουν;
Στρέφω το βλέμμα μου
προς τον ουρανό
-κοίτα, κάτι μοιραζόμαστε τελικά-
και προσεύχομαι σιωπηλά.
Μια βροντή σπάει την μονοτονία
του ήχου της βροχής.
Για κάποιο λόγο
μου θυμίζει το γέλιο σου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου