Το δώρο του τρυποφράκτη

 

Και αυτό το πρωινό

τα άγρια πουλιά

με σπόρους τα ταϊζω.

Σπουργίτια και κοκκινολαίμηδες

καρακάξες και δεκαοχτούρες,

και μία καρδερίνα μόνη της να χορεύει.

Ανάμεσα στα φτερουγίσματα

της θάλασσας η αύρα

βρίσκει λίγο χώρο

Πώς μέσα στους τόνους τσιμέντου

την αρμύρα της μυρίζω; 

Τι μου φέρνει τούτος ο τρυποφράχτης

που γύρω μου σαν τρελός πετά; 

Ένα κλαδί ελιάς 

στο άρωμα σου βουτηγμένο...

Ανάβω μια φωτιά και το ρίχνω μέσα - 

Οι φλόγες μόλις πήραν τη μορφή σου...