Ο άνεμος στριφογυρίζει στο καβούκι
του σαλιγκαριού
το φεγγάρι δακρύζει
τούτη τη μεγάλη νύχτα
Αρχαίο μάρμαρο, μένει βουβό
καθώς ένα άσπρο κουνέλι τραγουδά
προτού γίνει αυτό, η πρώτη
νιφάδα του χιονιού
Κάτω από το δέντρο με τα συρματόφυλλα
πρώτη φορά σε είδα
και εκείνη την ώρα σε ξέχασα
ρίχνοντας στο κεφάλι μου
κόκκινο χώμα
Το μαντολίνο χωρίς χορδές
υποδέχεται το σαράκι στη κοιλιά του
αλλά γελά όσο ποτέ
Στον καθρέφτη μου κοιτώ και
βλέπω
το χειμερινό μου ηλιοστάσιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου