Υψώνω το ποτήρι μου
για τους παλιούς τους φίλους
Πίνω το κρασί
στη θύμηση της πατρίδας
Δακρύζω όταν σκέφτομαι
τους γνώριμούς μου δρόμους
Κατάρα με έφερε εδώ
που καίει ο αέρας,που η γη
καρπό δε δίνει,μα σκουληκιών
τη γέννα
Κρατά με,σου λέω,κράτα με
σφιχτά στην αγκαλιά σου
Γιατί καταφύγιο δε ζητώ
πέρα από τα φιλιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου