Μ'αρέσει να περπατώ

Μ'αρέσει να περπατώ.
Του βουνού ν'ακολουθώ 
το δρόμο,που σαν δράκος
αρχαίος τυλίγεται γύρω 
απ'τον πέτρινο όγκο που 
μ'αναίδεια υψώνεται στον ουρανό.

Μ'αρέσει να περπατώ.
Στων δέντρων τις σκιές 
να κρύβομαι,από του ήλιου
τις καυτερές ακτίνες,που 
μάταια να με ανακαλύψουν 
ψάχνουν ολόγυρα,που με 
ορμή ακατάληπτη πέφτουν στις 
εχέμυθες φυλλωσιές.

Μ'αρέσει να περπατώ.
Σε όσο γίνεται πιο έρημα 
τοπία να πλανιέμαι
Μακρυά από τα λόγια,τα έργα
τα ψέμματα και τις αλήθειες
Τις σιγουριές και τις αβεβαιότητες
που με σιγοβασανίζουν.

Μ'αρέσει,ναι μ'αρέσει πραγματικά,
να περπατώ.Να βαδίζω συνεχώς, 
χωρίς προορισμό να έχω,χωρίς 
να φτάσω κάπου να επιθυμώ.
Χωρίς παραδείσους επί γης να 
αναζητώ,χωρίς πηγές με νερό 
κρύο για να ξαποστάσω·το μόνο 
που ζητώ,να περπατώ.

Μια μέρα πορεία θα ξεκινήσω,
το ραβδί μου θα χτυπώ σε άγνωστα
μονοπάτια και χαμογελώντας στον
ατέλειωτο δρόμο μπροστά μου 
θα τραβήξω,χωρίς αποχαιρετισμούς,
χωρίς να κοιτάξω πίσω,χωρίς μια 
ανάμνηση το σάκο μου να βαραίνει.