Ρουμπλιώφ

jasongoroncy

Μια μέρα, ο Θεός ήρθε, χλωμός από τη γκρίζα στέπα, 
με μισάνοιχτα μάτια κόντρα στον άνεμο, και σταμάτησε, 
είπε, χρωμάτισέ με, φύσηξε το αίμα σου στο στόμα μου.

Είπα, εδώ είναι το αίμα όλων των ανθρώπων μας, 
αυτά είναι οι μώλωπές τους, μπλε και μοβ, 
χρυσό, καφέ και ανοιχτό πράσινο πλυμένα από το θάνατο.

Αυτοί (Θεέ) είναι οι χρωματικοί  πόνοι της σάρκας, 
είπα, πιστεύω ότι θα σε κάνω να κοκκινίσεις, 
Ω θα σε βάψω με τα σημάδια της γέννησης

Για πάντα, θα σε ριζώσω στο ξύλο, 
κάτω από τον ήλιο θα σου ψήνω ψωμί 
από καρπό οξιάς, ποτέ δεν θα σε αφήσω να φύγεις

Στη λευκή έρημο, στην πεινασμένη άμμο. 
Αλλά θα καθίσουμε και θα μιλήσουμε γύρω από 
ένα τραπέζι,θα μοιραζόμαστε ένα φαγητό, μια γη.

- Rowan Williams,  'Ρουμπλιώφ' Από το Silent Αιώνες (Oxford: The Perpetua  Press, 1994).