Περνώντας από έναν τάφο

 

Πέρασα από έναν τάφο χθες. Άκουσα κάποιον από μέσα να μουρμουρίζει. "Έ φίλε! Είσαι πεθαμένος χρόνια τώρα σύμφωνα με αυτά που γράφει η πλάκα. Γιατί μουρμουράς ακόμα;" του φώναξα. Δεν έδωσε καμία απάντηση. Συνέχισα τον δρόμο μου σερφάροντας στο διαδίκτυο με το κινητό. Έκανα μια βόλτα από τα κοινωνικά δίκτυα και διάβασα αρκετές αναρτήσεις και διάφορα σχόλια. Μετά έριξα μια ματιά στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα σε άρθρα γνώμης και πολιτικές αναλύσεις. Μέχρι και θέματα εξωτερικής πολιτικής διάβασα, που δεν είναι και τα αγαπημένα μου. Προχώρησα μερικά βήματα κι έφτασα στη στάση του λεωφορείου. Δεκαεπτά λεπτά για να έρθει σύμφωνα με τον ηλεκτρονικό πίνακα της στάσης. Μετά από οκτώ λεπτά που περίμενα εκεί, αναλογιζόμενος όλα αυτά που είχα διαβάσει, ακόμα δεκαεπτά έλεγε ο πίνακας πως ήθελε το ρημάδι. Γύρισα πίσω. Έφτασα στον τάφο. Ο νεκρός τώρα μουρμούριζε αλλά καταλάβαινες τον σαρκασμό στον ήχο του μουρμουρητού. "Ε φίλε, μήπως θες παρέα; Να άνοιγες την ταφόπλακα ίσως να μπει και κανένας άλλος μέσα;". Ακούστηκε ένα γέλιο από μέσα και μετά άκρα του τάφου σιωπή. Κλώτσησα τη πλάκα. "Πεθαμένο καθίκι!" του φώναξα, έφτυσα και έφυγα. Το λεωφορείο ήθελε ακόμα δεκαεπτά λεπτά για να έρθει...