Κοντοστάθηκε ο άγγελος του θανάτου
στο λόφο πάνω από τη πόλη σιωπηλός
κοιτάζοντας βλοσυρά τα σπίτια...
Πέρασα τυχαία από εκεί και τον αντάμωσα.
"Γιατί τέτοια μούτρα" ρώτησα
"Ξέρεις πόσα σπίτια θα κάνω απόψε
να κλάψουν και να θρηνήσουν;"
απάντησε θλιμμένος.
"Δουλειά σου νόμιζα πως είναι " ειρωνεύτηκα
Με κοίταξε οργισμένος, τα μάτια του
φλογισμένα από τον θυμό,
κάρβουνα που καίνε σε λίμνη σκοτεινή
"Κι αν έρθω στο δικό σου σπίτι απόψε
εσένα να θερίσω,
θαρρείς πως θα ξεφύγεις;"
"Δουλειά μου δε νομίζεις πως είναι;"
απάντησα κι έφυγα σφυρίζοντας
χαρούμενος, έναν πένθιμο σκοπό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου