Ο Aleister Crowley απαγγέλει

 

https://flashbak.com/aleister-crowley-reads-occult-poetry-1920-455281/

Ο Aleister Crowley (12 Οκτωβρίου 1875 – 1 Δεκεμβρίου 1947) έγινε διαβόητος από τον βρετανικό Τύπο ως «Ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος στον κόσμο».

Ο Crowley υπήρξε αποκρυφιστής, ορειβάτης (συμμετείχε ως συν-ηγέτης στην πρώτη βρετανική αποστολή στο K2 το 1902), συγγραφέας σεξουαλικών εγχειριδίων, αρχηγός λατρείας, ενθουσιώδης χρήστης ηρωίνης, που μέσα από τη μαγεία (ή «Magick», όπως την αποκαλούσε) έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Αντιχρίστου, αντιτιθέμενος σε οτιδήποτε αφιερωμένο στην καταπολέμηση του κακού στις απόκρυφες μορφές του. Αυτοαποκαλέστηκε «Το Θηρίο 666» και ίδρυσε μια θρησκεία, ένα μωσαϊκό από διάφορα -ισμούς, την οποία ονόμασε Θελημα (Thelema), με το μάντρα της: «Να κάνεις ό,τι θέλεις, αυτός είναι όλος ο Νόμος»· μια διακήρυξη που υποσχόταν να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από κάθε χριστιανικό περιορισμό και καταπίεση.

Έγραψε πολύ. Το 1904, αυτο-εκδίδει το Snowdrops from a Curate’s Garden, μια συλλογή άσεμνων ιστοριών σχεδιασμένων να σοκάρουν, πρόδρομο του γνωστού αστείου The Aristocrats, όπου τα γεγονότα γίνονται όλο και πιο διεστραμμένα. Την εποχή εκείνη, το να είσαι ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος —όπως ο Crowley— σήμαινε ότι παρανομούσες και ενάντια στον Θεό και ενάντια στον νόμο· η συναινετική σεξουαλική πράξη μεταξύ ανδρών ήταν ποινικό αδίκημα.

Σε ένα δοκίμιο για τον Όσκαρ Ουάιλντ, ο Francis Wheen μας θυμίζει ότι λίγα χρόνια πριν ο Crowley έγραφε το The Cocksucker’s Crime με το ψευδώνυμο “George Archibald Bishop”, ενώ το 1895 ο Wilde καταδικάστηκε για «απρεπή συμπεριφορά» και οδηγήθηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα, απλώς και μόνο επειδή έζησε «την αγάπη που δεν τολμά να πει το όνομά της».

Στο Lady Windermere’s Fan, ο Ουάιλντ ανατρέπει εσκεμμένα την αστική ηθική, χαρίζοντας στον διάβολο τις καλύτερες ατάκες. «Ως αμαρτωλός άνθρωπος είμαι αποτυχημένος», σχολιάζει ο λόρδος Darlington. «Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι δεν έχω κάνει τίποτα κακό σε όλη μου τη ζωή. Βέβαια το λένε μόνο πίσω από την πλάτη μου». Κι όταν ένας αφελής δημοτικός σύμβουλος τον επαίνεσε ότι «μαστιγώνει την αμαρτία», ο Ουάιλντ τον διόρθωσε δημόσια: «Σας διαβεβαιώνω ότι τίποτα δεν ήταν πιο ξένο προς τις προθέσεις μου. Όσοι είδαν το Lady Windermere’s Fan θα πουν ότι αν υπάρχει κάποιο δόγμα μέσα, αυτό είναι ο απόλυτος ατομικισμός. Δεν είναι δουλειά κανενός να κρίνει τι κάνει ο άλλος· ο καθένας πρέπει να πορεύεται στον δρόμο που επιλέγει, όπως ακριβώς τον επιλέγει».

Ο Crowley δεν έμεινε στη θεωρία· εφάρμοζε όσα δίδασκε. Το 1923 απελάθηκε από την Ιταλία από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας, τον μετρ των «έξυπνων δολοφονιών» και χαμένη ευκαιρία της σόουμπιζ, τον Μπενίτο Μουσολίνι. Ο τραχύς Ιταλός δικτάτορας πληροφορήθηκε ότι η κοινότητα που είχε ιδρύσει ο Crowley στη Σικελία μαστιζόταν από «απεριόριστη σεξουαλική διαφθορά», ότι κυκλοφορούσαν φήμες για θυσίες ανθρώπων και ζώων, και ότι ένας Άγγλος είχε πεθάνει πίνοντας αίμα γάτας.

Ίσως μάλιστα ο Μουσολίνι να εκτίμησε έναν άνθρωπο με τόση δύναμη θέλησης και αποφασιστικότητα; Πράγματι, υπάρχουν αναλογίες με μια άλλη μεγάλη μορφή της ίδιας εποχής —τον αδιαμφισβήτητα κακό Αδόλφο Χίτλερ— στη δέσμευση του Crowley ότι «1000 χρόνια από τώρα, ο κόσμος θα ζει στο ηλιοβασίλεμα της Crowlianity». Η υπόσχεση του Χίτλερ για ένα Τausendjähriges Reich («Χιλιετές Ράιχ») τροφοδοτούσε την ιδέα μιας αυτοκρατορίας χιλιετούς διάρκειας, όπου ο κόσμος θα κατοικούνταν από θεόμορφους Γερμανούς γίγαντες.

Κι αν νομίζει κανείς ότι ο Crowley ήταν ασήμαντος, αρκεί να θυμηθεί ότι το 2002 μια έρευνα του BBC τον κατέταξε στην 73η θέση ανάμεσα στους 100 Σπουδαιότερους Βρετανούς (ανάμεσα στον Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας και τον Ροβέρτο Μπρους της Σκωτίας). Επιπλέον, εμφανίζεται στο εξώφυλλο του Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967) των Beatles, ανάμεσα στον Ινδό γκουρού Sri Yukteswar και την σταρ του Χόλυγουντ Mae West.

Το σύνθημά του «Do What Thou Wilt» χαράχτηκε στο βινύλιο του Led Zeppelin III (1970). Τον αναφέρει ο David Bowie στο τραγούδι Quicksand (1971). Ο Ozzy Osbourne και ο Bob Daisley έγραψαν το κομμάτι Mr. Crowley (1980).

Και όμως, όλα αυτά προέρχονται από ένα καλομαθημένο αγόρι που γεννήθηκε σε πολύ πλούσια οικογένεια στο Royal Leamington Spa του Γουόρικσαϊρ, και κληρονόμησε μεγάλη περιουσία σε νεαρή ηλικία μετά τον θάνατο του ευαγγελιστή πατέρα του.

Ο Crowley απέρριψε την αυστηρή πίστη των γονιών του, μέλη των Plymouth Brethren, που τον είχαν στείλει σε ευαγγελικό οικοτροφείο στο Hastings και μετά στο Ebor Preparatory School στο Κέιμπριτζ, που διεύθυνε ο πάστορας Henry d’Arcy Champney —τον οποίο ο Crowley θεωρούσε σαδιστή.

Στη συνέχεια προσχώρησε σε εσωτερική εταιρεία. Όπως σημειώνει ο Josh Jones: «Κατά τη σύντομη παραμονή του στην εσωτερική αδελφότητα Hermetic Order of the Golden Dawn, άσκησε κάποια επιρροή στον William Butler Yeats, έστω και μέσω της αμοιβαίας αντιπάθειάς τους (ο Crowley ίσως ενέπνευσε το “τραχύ θηρίο” του ποιήματος The Second Coming). Έμμεσα συνδέεται με την ανάπτυξη του συστήματος τζετ πρόωσης μέσω του Αμερικανού μαθητή του, του επιστήμονα πυραυλικής Jack Parsons, αλλά και με τη Σαηεντολογία, μέσω του μαγικού συνεργάτη (και αργότερα προδότη του) Parsons, L. Ron Hubbard.»

Ώρα, λοιπόν, να ακούσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο. Το πώς ή γιατί ηχογράφησε το παρακάτω δεν είναι γνωστό. Μαζέψτε τις κουρτίνες. Σβήστε τα φώτα. Ανάψτε τα κεριά. Και ακούστε…(το ηχητικό θα το βρείτε στον σύνδεσμο)