Χαμόγελο

Όταν το σκοτάδι κάλυψε και τη τελευταία τη γωνιά,
όταν τα πάντα υποκλίθηκαν στου ψύχους το μαχαίρι,
την ώρα εκείνη που αντηχούσε της ύαινας το γέλιο,
τότε που η θύμηση χανόταν στη λησμοσύνη.


Τότε ήταν που το χαμόγελο έσχισε την ομίχλη,
με τη μορφή την άγνωστη που τόσο καλά θυμόμουν.
Τότε οι χορδές κουρδίστηκαν,να τραγουδήσουν πάλι,
εκείνο τον παλιό  σκοπό που ήξερα από πάντα.

(Αυτή  η απόπειρα ποιήματος περιγράφει τη μέρα που γνώρισα τη,μετέπειτα,σύζυγό μου)