Το χορτάρι

του Bai Juyi [772- 846]

Το χορτάρι εξαπλώνεται σε όλη την πεδιάδα, 
Κάθε χρόνο, πεθαίνει, και ανθίζει ξανά. 
Καίγεται, αλλά δεν καταστρέφεται από τις πυρκαγιές του  λιβαδιού , 
Όταν οι άνεμοι της άνοιξης φυσούν το επαναφέρουν στη ζωή. 
Μακριά,η μυρωδιά του εισβάλλει στον αρχαίο δρόμς, 
Το σμαραγδί του πράσινο κατακλύζει την ερειπωμένη πόλη. 
Πάλι βλέπω τον ευγενή μου φίλος να αναχωρεί, 
Ανακαλύπτω  ότι είμαι  γεμάτος συναισθήματα αποχωρισμού. 



The grass is spreading out across the plain,
Each year, it dies, then flourishes again.
It's burnt but not destroyed by prairie fires,
When spring winds blow they bring it back to life.
Afar, its scent invades the ancient road,
Its emerald green overruns the ruined town.
Again I see my noble friend depart,
I find I'm crowded full of parting's feelings. 

chinese-poems