Η συνέντευξη(ένα μονόπρακτο τρόπον τινά)

 

Μόλις έφτασα στο κτίριο της εταιρείας, ρώτησα τον θυρωρό που βρίσκεται το γραφείο της κυρίας Σφιχτογέλου. Μου υπέδειξε τον τρίτο όροφο, μπήκα στο ασανσέρ και μόλις έφτασα στον τρίτο, ρώτησα τη γραμματέα(υπέθεσα πως ήταν γραμματέας λόγω του ύφους της, ανάμεσα σε ταλαίπωρη και ψηλομύτα) που βρίσκεται το γραφείο της κυρίας Σφιχτογέλου. Με κοίταξε παράξενα και ρώτησε πως με λένε. "Κώστας Μποεμίδης" , της είπα και αφού κοίταξε μια λίστα, κάπως έκπληκτη μου έδειξε το γραφείο...

Μπήκα στο γραφείο, ντυμένος με τζιν και ένα κοντομάνικο και στρώθηκα φαρδύς πλατύς στη καρέκλα. Η τύπισσα με κοίταξε αυστηρά και με ρώτησε: "Τι θέλετε εσείς εδώ;". Ανασηκώθηκα, ξεροκατάπια λίγο και είπα: "Ήρθα για την αγγελία".

Κατέβασε τα γυαλιά στη μύτη της και μου έριξε μια αυστηρή ματιά,

Σ- Τους είδατε τους άλλους και τις άλλες έξω; 

Κ- Ναι. Αυτοί δε ξέρω αν με είδαν όμως. Έπρεπε να ιδωθούμε;

Σ- Είδατε πως ήταν ντυμένοι; 

Κ- Σαν να είχαν κλείσει τραπέζι σε σκυλάδικο. Γραβάτες, σακάκια, ταγέρ, φούστες. Είναι μπόνους της εταιρείας σας για τους εργαζόμενους; Τους πηγαίνετε και στα μπουζούκια; Κάνετε και βραδιές μνήμης για τον Καρρά;

Σ-Όχι βέβαια!!!

Κ- Ευτυχώς γιατί εγώ μόνο σε Metal συναυλίες πηγαίνω, να το ξέρετε. Όταν θα μου δώσετε το μπόνους...

Σ-Δεν υπάρχει τέτοιο μπόνους εδώ! 

Κ- Θα μπορούσατε να το σκεφτείτε όμως. Είναι καλή ιδέα.

Σ- Δεν πηγαίνουμε τους υπαλλήλους μας σε μουσικές εκδηλώσεις! Τα παιδιά είναι ντυμένα όπως πρέπει να έρχονται ντυμένα όταν εργάζονται εδώ! Περιμένετε ότι θα σας προσλάβω με τέτοιο ντύσιμο; 

Κ- Έτσι ντύνονται όταν εργάζονται εδώ...Ε και περιμένετε ότι θέλω να προσληφθώ εδώ αν είναι να ντύνομαι έτσι, σαν κολλεγιόπαιδο της Αμερικής; Έχω και μια αριστερή κουλτούρα! Έχω ψηφίσει Αλαβάνο εγώ! Έχω κατέβει σε πορείες! Έχω φορέσει τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα

Σ- Μα τι σχέση έχουν ο Αλαβάνος και ο Ερυθρός Αστέρας με τη συνέντευξη! 

Κ- Δεν έχουν; Πετάτε στα σκουπίδια τους αγώνες και...ώπα! Μια στιγμή! Δίνουμε και συνέντευξη; Σε ποιο κανάλι; 

(Παίρνοντας βαθιά ανάσα)

Σ- Συνέντευξη για τη δουλειά!!!

(Ανακάθομαι λιγάκι)

Κ- Α ναι! Για τη δουλειά. Τι δουλειά είναι; 

(Ισιώνοντας το ταγέρ και φτιάχνοντας λίγο τα μαλλιά)

Σ- Μα σε ασφαλιστική ήρθατε. Θα έχετε ένα πελατολόγιο, θα παίρνετε τηλέφωνο τους πελάτες

Κ- Συγγνώμη, Εγώ θα παίρνω τηλέφωνα για ασφάλειες; Αυτή είναι η δουλειά;

Σ- Ναι! Και οι απολαβές είναι καλές! 

Κ-Πόσο περίπου;

 (Ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της με θεατρικότητα)

Σ- Πόσο; Πόσο; Μα τι ερώτηση είναι αυτή;  Έχει όριο ο ουρανός; Έχει όριο το μεγαλείο;

Κ-Έχει όριο ο λογαριασμός στη τράπεζα

Σ- Μα θα παίρνετε μπόνους

Κ- Εγώ χρήματα θέλω, όχι να με πηγαίνετε στα μουζούκια σαν τους άλλους

Σ- Μα δεν τους πηγαίνουμε στα μπουζ....(βαθιά ανάσα, βγάζει τα γυαλιά της)...ακούστε με ....εδώ δεν περιοριζόμαστε σε έναν απλό μισθό

Κ- Δε δίνετε μισθό

Σ-Μα τα μπόνους θα σας φτάσουν πολύ ψηλά

Κ- Θα πέσω! 

Σ- Μα επιτέλους κύριε, γιατί ήρθατε σε αυτή τη συνέντευξη

Κ-Για την αγγελία

Σ- Μα δε τη θέλετε την δουλειά της αγγελίας

Κ- Δεν τη γράψατε καθαρά! Νόμιζα ότι ήταν άλλη η δουλειά

Σ- Μα τι νομίζατε πως είναι η δουλειά στην εταιρεία μας;

Κ- Κανονική, με μισθό!

Σ- Ε, θα σας δώσουμε μισθό! Επιτέλους! 

Κ- Ε, τώρα δε θέλω! Δε θα ντύνομαι λες και πηγαίνω σε σκυλάδικο αντί να με πληρώνετε! Καλύτερα μια ώρας με πείνα και με τζιν παρά σαράντα χρόνια με του σκυλά το στυλ! Τούτο δεν είναι συνέντευξη για δουλειά! Είναι ύπουλο σχέδιο καταπάτησης της ενδυματολογικής μου ελευθερίας και της αριστερής μου κληρονομιάς!

(Προσπαθώντας να επανακτήσει τη ψυχραιμία της)

Σ- Φύγετε τότε! 

(Σηκώνομαι όρθιος και παίρνω τουπέ αυτοκρατορικό)

Κ- Φεύγω τότε! Α μα πια! 

Σ-Καλημέρα σας! (ξεφυσώντας)

Κ- Καλημέρα! Επιστρέφω στο βασίλειο της ανεργίας!

Και έτσι άδοξα τέλειωσε η συνέντευξη εκείνη. Τη δουλειά δεν τη πήρα αλλά ίσως μόλις έγραψα το καλύτερο μονόπρακτο της χρονιάς