Οι εποχές μας άγριες
και οι καιροί τρελοί
Μαζί τώρα βαδίζουνε
Κόκκινοι και λευκοί
---
Τα κρεβάτια έγιναν
δημόσιοι πια χώροι
Τι και αν πέφτουν οι μισθοί
Κι αυξάνονται οι φόροι
---
Η σκέψη σου μόνο αρκεί
να ψάχνω για οξυγόνο
Πού πήγαν οι δεινόσαυροι
και με αφήσαν μόνο;
---
Όλοι οι μεγάλοι έρωτες
μικροί λες πως πεθαίνουν
Αυτοί που ζωή κοστολογούν
μόνοι στο τέλος μένουν
----
Χάνομαι στο ηλιοβασίλεμα
Ανώνυμος καβαλάρης
Όλη η Γη δε με χωρά
Ο Κρόνος ουτ' ο Άρης
---
Σαν να 'χω κατάρα άδικη
στα γίδια μου σφυρίζω
Σκύλος σου είμ' αδέσποτος
στη πόρτα σου γαβγίζω.
---
Όταν σε γνώρισα μαρή
ήσουνα ομορφούλα
χόρτα σου 'μασα άγρια
Δεν είχα όμως σακούλα
---
Ρωτάς πού βρίσκω όρεξη
για κείμενα και στίχους
Έτσι γλιτώνω τα κελιά
με τους λευκούς τους τοίχους
----

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου