Ήταν όλα εκεί,όπως έπρεπε να είναι
Σκοτάδια και δαίμονες κι ομίχλη
Κραυγές ακούγονταν,θρήνοι,οδυρμοί
Έτρεχα,μα δεν ήξερα προς τα που να πάω
Με κυνηγούσαν εχθροί,μ' εγκατέλειπαν φίλοι
Με περιγελούσαν,με χτυπούσαν,με εξευτέλιζαν
Φώναζα,μα φωνή δεν έβγαινε,μάτωνα και ίδρωνα.
Τι απογοήτευση!Ακόμα και οι εφιάλτες μου είναι
τόσο τακτοποιημένοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου