Ήταν μια λαμπερή μέρα
Το τραγούδι των πουλιών
τη γέμιζε,την ανέβαζε ψηλά.
Έκανε τόσα όνειρα,από αυτά που
μόνο οι ερωτευμένοι μπορούν να ονειρεύονται.
Ακούστηκε πίσω της ψυχρή μία φωνή
-Καλύτερα να μη συναντηθούμε πάλι.
Η πόρτα έκλεισε με έναν ήχο αφύσικα σκληρό.
Βγήκε στο μπαλκόνι.Άνοιξε σαν φτερά τα χέρια της
και σαν τα χελιδόνια,που τόσο αγαπούσε,
πέταξε προς την άνοιξη που είχε φανταστεί.
Τα πουλιά εκεί ποτέ δεν τραγούδησαν ξανά.
Μόνο,που και που,μπορεί κανείς να τ'ακούσει
να διηγούνται κλαίγοντας ιστορίες για αγάπες
προδομένες και ζωές που πέταξαν μακριά και χάθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου