Παράκληση για τη Μαίριλυν Μονρόε

moschoblog
ΕΡΝΕΣΤΟ ΚΑΡΝΤΕΝΑΛ (ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ)


Κύριε,/
Δέξου την κοπέλα αυτή, γνωστή σε όλη τη γη,/
με το όνομα Μαίριλυν Μονρόε./
Αν και δεν είναι αυτό το αληθινό της όνομα /
(αλλά Εσύ ξέρεις το αληθινό της/, 
αυτό της μικρής ορφανής που βιάστηκε στα εννια της χρόνια /
και της μικρής εργάτριας που στα δεκάξι της ήθελε να αυτοκτονήσει),/
που παρουσιάζεται τώρα μπροστά Σου/
χωρίς κανένα μακιγιάζ, χωρίς τον ατζέντη της,/
χωρίς φωτογράφους και χωρίς να υπογράφει αυτόγραφα,\
μόνη σαν ένας αστροναύτης στη διαστημική νύχτα. /
Όταν ήταν παιδί ονειρεύτηκε, ότι στεκόταν γυμνή σε μια εκκλησιά/
Σύμφωνα με τη διήγηση του ΤΙΜΕ)/
μπροστά σ΄ ένα πλήθος που γονάτιζε με τα πρόσωπα στο έδαφος/
κι έπρεπε να περπατήσει στις μύτες των ποδιών της, για να μην πατήσει τα κεφάλια./
Εσύ ξέρεις τα όνειρά μας καλύτερα παρά οι ψυχίατροι./
Εκκλησία, σπίτι, υπόγειο, είναι η σιγουριά της μητρικής αγκαλιάς/
Αλλά και κάτι περισσότερο από αυτό επίσης… /
Τα κεφάλια είναι φανερό ότι είναι οι θαυμαστές /
(η μάζα των κεφαλιών στο σκοτάδι κάτω από μια φωτοπλημμύρα). /
Όμως το τέμπλο δεν είναι στούντιο της 20TH CENTURY –FOX/
Που έκαναν το ναό σπηλιά ληστών. 

Κύριε,
Σ’ αυτόν τον κόσμο, το μολυσμένο από αμαρτίες και ραδιενέργεια /
Εσύ δεν θα ενοχοποιήσεις τόσο πολύ μια μικρή εργάτρια,/
Που όπως κάθε μικρή εργάτρια ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά./
Το όνειρο βγήκε αληθινό (αλλά σαν την αλήθεια του τεχνικολόρ)./
Εκείνη αυτό που έκανε ήταν να παίξει αυτό που της είπαμε /
-το έργο της ίδιας μας της ζωής- κι ήταν ένα έργο παράλογο./

Συγχώρα την ,Κύριε, και συγχώρα μας για την 20TH CENTURY-FOXμας /
γι’ αυτήν την τεράστια Υπέρ-Παραγωγή, όπου όλοι μας έχουμε δουλέψει./
Πεινούσε γι΄ αγάπη και της προσφέραμε ηρεμιστικά.\
Για τη θλίψη που δεν είμαστε άγιοι της συστήσαμε την ψυχανάλυση./
Θυμήσου, Κύριε, τον αυξανόμενο φόβο στο δωμάτιο
Και το μίσος για το μακιγιάζ –επιμένοντας να την μακιγιάρουν σε κάθε σκηνή-\
Και πόσο μεγάλωνε η φρίκη κι η σύγχυση στο στούντιο./
Σαν κάθε μικρή εργάτρια ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά\
κι η ζωή της υπήρξε τόσο μη πραγματική/
σαν ένα όνειρο που ένας ψυχίατρος το αναλύει και το αρχειοθετεί./
Τα ειδύλιά της ήταν ένα φιλί με κλεισμένα μάτια, που όταν τα άνοιγε/
ανακάλυπτε ότι βρισκόταν κάτω από προβολείς/
κι οι προβολείς έσβηναν κι αποσυναρμολογούνταν οι δυο τοίχοι (ήταν ένα σετ/
κινηματογραφικό), ενώ ο σκηνοθέτης απομακρύνονταν με το λιμπρέτο του/
γιατί η σκηνή είχε γυριστεί./
Ή σαν ένα ταξίδι με γιωτ, ένα φιλί στη Σιγκαπούρη, ένας χορός στο Ρίο,\
η υποδοχή στην κατοικία του Δούκα και της Δούκισσας του Ουίνδσορ\
ειδωμένους στη μικρή σάλα του θλιβερού διαμερίσματος.\
Το φιλμ τελείωσε χωρίς το φιλί στο τέλος./
Τη βρήκαν νεκρή στην κάμαρή της με το χέρι στο τηλέφωνο./
Κι οι αστυνομικοί δεν έμαθαν ποιον καλούσε./


‘Εφυγε
σαν κάποιον που σχημάτισε τον αριθμό της μοναδικής φιλικής φωνής/
κι ακούει από ένα δίσκο να του λένε: ΡΟΝΓΚ ΝΑΜΠΕΡ (Λάθος Αριθμός)/

ή σαν κάποιον πληγωμένο απ΄ τους γκάγκστερς/
που τεντώνει το χέρι του σ΄ ένα τηλέφωνο αποσυνδεμένο./

Κύριε,\
Όποιον κι αν ήθελε να καλέσει και δεν τον κάλεσε (κι ίσως να μην ήταν κανείς/
Ή ήταν κάποιος που ο αριθμός του στον τηλεφωνικό κατάλογο του Λος Άτζελες/
δεν υπάρχει)/
απάντησε Εσύ στο τηλέφωνο./

Μετάφραση απ΄ τα Ισπανικά: Μόσχος Ε.Λαγκουβάρδος/

(Περιοδικό «ΣΤΙΓΜΕΣ» Λαρίσης)