Σάββατο 19 Ιουλίου 2025

Ένας επιστήμονας, λάτρης του Χαφέζ και του Σααντί



https://www.tehrantimes.com/news/515796/The-Martyred-Physicist-Who-Began-His-Classes-with-Hafez-s-Poetry

 Γεννημένος στις 3 Ιουνίου 1958 στην Τεχεράνη, ο Ασκάρι ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα μαθηματικά και τη φυσική στο περίφημο Λύκειο Αλμπορζ. Χαρισματικός από παιδί, με εξαιρετικά υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ξεχώριζε από μικρή ηλικία. Συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στη πυρηνική φυσική στο Πανεπιστήμιο Σιράζ, από όπου αποφοίτησε με άριστα, μαζί με τον συνμάρτυρα Δρ. Μασούντ Αλιμοχαμαντί.


Μετά τη νίκη της Ισλαμικής Επανάστασης και κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, που οδήγησε στο κλείσιμο των πανεπιστημίων, ο Ασκάρι ανέλαβε εθνική υπηρεσία ως επικεφαλής επταμελούς επιτροπής στο Καμιρούζ του Σιράζ. Αργότερα εντάχθηκε στις πρώτες γραμμές του πολέμου Ιράν–Ιράκ, διακρινόμενος ως ένας από τους πρωτοπόρους υπερασπιστές του μετώπου.


Μετά τον πόλεμο, παρότι του προσφέρθηκαν θέσεις σε εξέχοντα ιδρύματα όπως τα Πανεπιστήμια Σιράζ και Τεχεράνης, ο Ασκάρι επέλεξε, με απόλυτη αφοσίωση, να ενταχθεί στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) το 1984. Απόκτησε διδακτορικό στην πυρηνική μηχανική από το Πολυτεχνείο Αμιρκαμπίρ, με εξειδίκευση στην ακτινοπροστασία από ακτίνες γ για ιατρικές εφαρμογές — έργο που ανέπτυξε έως το στάδιο της βιομηχανικής παραγωγής.


Ως ιδρυτικό μέλος ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Ιμάμ Χοσεΐν, μαζί με τους μάρτυρες Φερεϊντούν Αμπάσι και Μοχσέν Φαχριζαντέχ, ίδρυσε το Τμήμα Φυσικής και δίδαξε προηγμένα μαθήματα όπως η κβαντική μηχανική, η αναλυτική μηχανική και η ηλεκτρομαγνητική θεωρία. Παράλληλα, διηύθυνε το Κέντρο Φιλοσοφίας των Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου.


Μαζί με τον Αμπάσι και τον Φαχριζαντέχ, ίδρυσε το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Φυσικής, πρόδρομο του Οργανισμού Καινοτομίας και Έρευνας Άμυνας (Sepand). Μεταξύ άλλων έργων, διηύθυνε έρευνες για ασπίδες ακτινοβολίας, μικτά πεδία νετρονίων-γάμμα και ελαστομερή υλικά.


Ο Ασκάρι διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, συνιδρύοντας την Ιρανική Πυρηνική Ένωση με τους μάρτυρες Ματζίντ Σαχριγιαρί και Αμπάσι, προάγοντας την πυρηνική επιστήμη σε εθνικό επίπεδο. Συνεργάστηκε με τον Αλιμοχαμαντί για τη δημιουργία ανιχνευτών θερμοφωταύγειας (TLDs), σημαντικό επίτευγμα στην ανίχνευση πυρηνικής ακτινοβολίας.


Επίσης, συνεργάστηκε με τον Σαχριγιαρί για τον σχεδιασμό μετρητών πυρηνικού επιπέδου, που χρησιμοποιούνται στη μέτρηση στάθμης υγρών σε πετρελαϊκές, αερίου και πετροχημικές βιομηχανίες — τεχνολογία την οποία συνέβαλε καθοριστικά στην πλήρη εγχώρια παραγωγή της.


Γνώριζε άπταιστα αγγλικά, ρωσικά και γαλλικά, ενώ μελετούσε κινεζικά και εβραϊκά. Καθοδήγησε δεκάδες μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές, με δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Το έργο του στην πυρηνική περίθλαση και την ακτινοπροστασία υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικό.


Παρά τη σπουδαία του ακαδημαϊκή πορεία, παρέμενε ταπεινός καθοδηγητής. Η ευγλωττία και ο χαρακτήρας του προσέλκυαν πολλούς, ακόμη και εκτός του επίσημου κύκλου μαθημάτων. Άνθρωπος πειθαρχίας και ευσέβειας, νήστευε τακτικά κάθε Δευτέρα, Πέμπτη και κατά τους ιερούς μήνες. Ήταν γνωστός για τη ρήση: «Μην λες στην προσευχή ότι είσαι απασχολημένος με τη δουλειά· πες στη δουλειά ότι ήρθε η ώρα της προσευχής» – κι όταν ακουγόταν το κάλεσμα, άφηνε τα πάντα για να προσευχηθεί.


Με πάθος για την ποίηση, είχε απομνημονεύσει στίχους από τον Χαφέζ, τον Σααντί και σύγχρονους ποιητές, τους οποίους συχνά μοιραζόταν με τους φοιτητές του. Ο αθλητισμός επίσης είχε θέση στη ζωή του – υπήρξε ικανότατος επιθετικός στο ποδόσφαιρο, με στρατηγικό νου στο γήπεδο.


Η ακρίβεια, η δημιουργικότητα και η ανθεκτικότητά του τον κατέστησαν τον άνθρωπο που αναλάμβανε τα πιο δυσεπίλυτα αδιέξοδα του Sepand. Ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας στο Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, συνέβαλε καθοριστικά στην πλοήγηση περίπλοκων διπλωματικών ζητημάτων σχετικών με την πυρηνική πολιτική, με στρατηγική διορατικότητα που δεν είχε όμοιά της.


Η προσωπική του ζωή στιγματίστηκε από αγάπη και απώλεια. Είχε δύο κόρες και δύο εγγόνια. Στις 12 Ιουνίου 2025, σε αποτρόπαια επίθεση του σιωνιστικού καθεστώτος, η σύζυγός του — Μασούμε Γιουσεφί, συνταξιούχος καθηγήτρια βιολογίας — η κόρη του, Δρ. Μαρζιέ Ασκάρι, νεογνολόγος, και η εγγονή του, Ζάχρα Μπαρζεγκάρ, μαρτύρησαν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου