Μιλούσα τις προάλλες
με φίλη μου παλιά
ποτέ μου δε τη χώνεψα
μαγείρευε βαριά
**
"Πώς τα περνάς" με ρώτησε
κι άρχισα να φορτώνω
κάτι τελάρα ανανά
την ώρα να σκοτώνω
**
"Υπομονή" απάντησα,
"μέχρι να βγει και η ψυχή"
κάτι να πει ετοιμάστηκε
η τύχη μου η κακή
**
"Υγεία μωρέ να 'χουμε
αυτό είναι πάνω απ' όλα"
μου είπε και αμέσως άρπαξα
μπαγιάτικη μπριζόλα
**
Στη κεφαλή της έφερα
χτύπημα ριζικό
μήπως και πάρει καμιά στροφή
το τεμπέλικο μυαλό
**
Από τότε δεν έδωσε
ζωής σημάδι ένα
κι εγώ τσιπάκια τρώω
που δε σταματάς στο ένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου