Όταν σε είδα ξαφνικά
μου φάνηκες παραμύθι
και η καρδιά μου έκανε
όπως στο μούσκιο το ρεβίθι
Καφέ απ' τα χεράκια σου
μον' ήθελα να πίνω
γιατί δε πλήρωνα
και μου 'μεναν για το καζίνο
Εκεί δε με δεχτήκανε
δε φόραγα γραβάτα
ούτε κι ήμουνα κοντός
να με φωνάζουν γάτα
Κοντό εσύ με νόμιζες
στο ένα και εξήντα
ακόμα δεν το ξεπέρασα
και φτάνω τα πενήντα
Γράφω λοιπόν τους στίχους μου
με μπόλικο καμάρι
για να σου πως φαίνεται
το βάρος που 'χεις πάρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου