συντάσσομαι

para-cosmos


Τώρα μπορώ να σταθώ στο πλάι σου και να σε υπερασπιστώ
 να αποκρούσω όλες τις κατηγορίες
Όλα τα λάθη και τις ανοησίες που σου καταλογίζουν
Να δείξω τις πέτρες 
το στρογγυλό τραπέζι 
την λάμπα με το λιγοστό φως
τα πόδια σου
το δίχως φαί ύπνο
τα λόγια που σου έλεγαν παιδί ακόμα
να φύγεις πέρα μακριά
με τόσα λίγα 
τόσα λίγα να ξέρεις για τον κόσμο.
Και πώς να αντέξεις τον κόσμο; 
αν δεν χαθείς μέσα του....
 Και πώς ν' αντέξεις την απανθρωπιά όλων των εποχών;
αν δεν παρασυρθείς από την ροή του πλήθους....
Καημένε μου!
Τώρα μπορώ να σταθώ δίπλα σου
Να πω παρόν στο όνομά σου. 
Να είμαι και γω ένα κομμάτι σου
Δίπλα στα κομμάτια αυτού του κόσμου
με τη μικρή του λογική
τις μικροαπάτες του, τα ψέματά του, 
τα λάθη τα πολλά, 
την ξοδεμένη αντοχή 
και την ομορφιά που σπαταλήθηκε 
Κουρασμένε μου, 
Εξαπατημένε μου, 
αν μπορούσα μόνο να σου χαϊδέψω τα μαλλιά
με λίγη αγάπη βολευόσουν, 
σε γνωρίζω από τα δάκρυα 
σε γνωρίζω από τα δάκτυλά σου. 
γνωρίζοντας εμένα
Αγαπημένε μου.
Συντάσσομαι λοιπόν στο πλάι σου
Συντάσσομαι δίπλα στους ηλίθιους, τους ανόητους, 
τους ανίκανους, τους κουρασμένους, τους γερασμένους, 
τους κατάκοιτους, αυτούς που δεν καταλαβαίνουν,
που γυρνούν στα ίδια και στα ίδια
και δεν υπάρχει γι' αυτούς μια πόρτα να ανοίξει μ' ένα σπρώξιμο απλό,
γι' αυτό τους παίρνει ο ύπνος, 
δίχως να διαβάσουν  ποτέ ούτε ένα βιβλίο, 
τους αδικημένους 
τους μοιραίους
Μεγάλωσα, πατέρα, κι έγινα αυτό που δεν εσύ δεν γνώριζες
 αλλ' ήθελες πάντα να΄μαι
Συντάσσομαι
έτσι που να'σαι σίγουρος
όταν με δεις 
στο πλάι σου 
να με αναγνωρίσεις.