Wendigo

πάνω στο βουνό

στο δάσος βαθιά

άφησα τη ψυχή μου

να κρυώνει

να πεινά

να πονά

δεν έψαξα να τη βρω

την άφησα εκεί

κομμάτι μου χαμένο

ποτέ να μη γυρίσει

μου είπαν πως την είδαν

κάποτε να τριγυρνά

να κυνηγά

να ουρλιάζει

να τρέφεται

με το δικό μου αίμα

ντυμένη 

τη δική μου παραφροσύνη

είπαν

πως κι εγώ ήμουν εκεί

κι ας ξέρω πως βρισκόμουν

μίλια μακριά...