Ομίχλες

 

σέρνομαι σε δρόμο

που δε θέλησα 

ποτέ να περπατήσω

δεμένος με φίδια

που με δαγκώνουν

στα χέρια, στα πόδια

καπνοί με τυλίγουν 

ενός διπλανού τεκέ

μα καμιά γαλήνη

και να! ξεπροβάλλει 

το πρόσωπό  σου

μα δε σκέφτομαι εσένα

ένα στοιχειό 

που σου μοιάζει

είναι αυτό που βλέπω

γέννημα των λιβανιών

που καίγονται ακόμα

γύρω μου

κι ο σκοπός μου

χαμένος στις ομίχλες