Αγαπημένο πλάσμα της νικημένης μου φροντίδας!
κι αν τώρα πια η αγάπη σου έχει χαθεί,
μόνη παρηγοριά μου απελπισμένη έμεινε
η εικόνα σου και τα πικρά μου δάκρυα.
Λένε πως ο Καϋμός με τον καιρό παρηγοριέται·
όμως το νιώθω, δεν είναι αλήθεια:
γιατί με το θάνατο της ελπίδας μου
η μνήμη μου έγινε αθάνατη.
Αθήνα, Γενάρης 1811
Επιλογές από επιστολές, ημερολόγια και ποιήματα - εκδ. Οδός Πανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου