Το ημερολόγιο ενός βρικόλακα

 

Μόλις σε είδα τα 'χασα

Και μ' έπιασε ζαλάδα 

Σαν τη Δανία φάνηκε

πως έγινε η Ελλάδα 

Λίγο τα κόκκινα μαλλιά 

Τα λαμπερά τα μάτια 

Έσπασαν όλα τα σχέδια 

Σε χίλια δυο κομμάτια 

( αλήθεια είναι παράξενο

και μη με βγάλεις ψεύτη

γιατί ποτέ δε φαίνεται

είδωλο στον καθρέφτη; )

Κι όταν μία ζεστή νυχτιά 

Με δάγκωσες με πάθος 

Έστω κι αργά κατάλαβα 

Πως είχα κάνει λάθος 

Που εμπιστεύτηκα τυφλά 

Χωρίς αμφιβολία

Κάποια που μόλις γύρισε

Απ' την Τρανσυλβανία 

Τώρα τις μέρες τις περνώ

Ανάποδα κρεμασμένος 

Σαν νυχτερίδα πια πετώ 

- για αίμα....-

Τις νύχτες διψασμένος