Σε δρόμους σκονισμένους, υγρούς
το φάντασμά σου είδα να τριγυρνά
γυρεύοντας μεγαλεία ανύπαρκτα, ψευδή
Να ακούς και να διαβάζεις σε βρήκα
και το κεφάλι σου λυπημένος να κουνάς
ψάχνοντας για ήρωες λαμπρούς,
βρίσκεις ανθρωπάρια θλιβερά
θεωρίες κούφιες να διατυπώνουν πομπωδώς
περήφανοι για την μιζέρια τους
Σε παρακολούθησα στους τάφους ανάμεσα
να κλαις πάνω από τους άδικα χαμένους
Εσύ τα νιάτα σου θυσίασες για μια ιδέα
για ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν ποτέ,
ένας λόρδος που θυσιάστηκε για αγώνα δίκαιο
Μα πες μου Βύρωνα, ειλικρινά
άξιζε η θυσία τούτη, αυτά που έδωσες σε
εκείνους που δε μπόρεσαν ποτέ ούτε να τα καταλάβουν
ούτε και τα ήθελαν ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου