Συνήθιζα να πιστεύω πολύ
σ'εκείνη την ιστορία, που 'λεγε
πως ένας άνδρας δε κλαίει ποτέ.
Συνήθιζα, ακόμα, να πιστεύω
πως ήμουν ένας άνδρας κι εγώ!
Στη νιότη μου δεν τολμούσα να ΄μαι
δειλός, όταν παίζαμε με άλλα
παιδιά τ' αλαζονικά παιχνίδια
της ηλικίας μας· μιμούμενοι συχνά
τις ηρωικές -σαν από σίδερο-
μορφές, που βλέπαμε καμιά φορά
στον τότε κινηματογράφο! Τώρα τρέμω·
αλλά και κλαίω μαζί τώρα:
όπως ένας άνδρας τρέμει·
κι όπως ένας άνδρας κλαίει!
Η Ποίηση της Μαύρης Αφρικής, εκδ. Ροές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου