Γύρισα και σε δάγκωσα
κι ας είχα δώσει λόγο
ποτέ να μη το κάνω
Έστω κι αν το φαρμάκι
στις φλέβες σου δεν έφτασε
-πώς θα μπορούσε άλλωστε
με τόσο φως ν' αναμιχθεί-
Τόση ντροπή δε θυμάμαι
να έχω φορτωθεί,
αλλά δίκαια, κάθε τι έχει
αντίκτυπο, συνέπειες.
Μεγάλωσα πια και δε δαγκώνω
χωρίς λόγο, έτσι νομίζω,
μα καλύτερα στα δόντια μου κοντά
το χέρι μην απλώσεις.
Όταν ξεθυμαίνει το παραμύθι,
το τέρας να πεθάνει προτιμά
παρά στης πεντάμορφης το χάδι
ν' αφεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου