Ταξιδιώτης

Στο έδαφος μου είπαν να πατώ

ν' αφήσω τα σύννεφα για τα πτηνά

αφού δε θα μπορούσα ποτέ 

φτερά να βγάλω

Τους άκουσα, με πείσανε

κι έμεινα καρφωμένος, προσποιήθηκα 

πως ήμουν αυτό που λένε μυαλωμένος

Μα η σκέψη ευτυχώς φτερά δε θέλει

πετά με τον αέρα

και πριν να γίνω τυφλοπόντικας

μπόρεσα να τους ξεφύγω

Δεν έφτασα στ' αστέρια, δε το μπόρεσα αυτό

μα και στη τρύπα που μου ετοίμασαν

δε δέχτηκα να ζήσω...