Υφάνσεις του Χρόνου

elinepa.org

ποιήματα της Σανγκίτα Γκούπτα

Απόδοση στα ελληνικά Αλεξάνδρα Μητσιάλη


1

Με σένα ο Χρόνος

    γίνεται διαμάντια

    στιγμές από μαργαριτάρια γίνεται.

    Όχι, τον Χρόνο δεν τον σπαταλώ

τον πλέκω ποιήματα με σένα

πίνακες τον υφαίνω.

2

Ο Χρόνος;

Ο Χρόνος έννοια θολή

που μπορείς του χεριού σου να τον έχεις

να τον γεννάς απ” την αρχή

μέσα στην τόση ευελιξία του

άχρονο να τον κάνεις

σπαταλημένο να τον αψηφάς

αλλιώτικο μέσα στην κάθε διάθεσή σου.

Μπορεί θλιμμένος,

χαρούμενος μπορεί

μα δε σε διαφεντεύει,

σκλάβος σου πειθήνιος

από σε εξημερωμένος.

Μέσο της δύναμής σου

δώρο σε σε δοσμένο

τη θέλησή σου να υπηρετεί.

3

Μοναξιά απογευματινή

κι ένας ήλιος παιχνιδιάρης

που ασπάζεται τα μάτια σου

τόσο απαλά

μα εσύ αντί να υφαίνεις όνειρα

υφαίνεις τη σιωπή.

Έτοιμη η φωτιά στα σωθικά

μια έκρηξη αναμενόμενη

ατίθαση μια πεταλούδα.

Κι ιδού ο επαναστάτης

αναζητώντας νέο ορίζοντα

να μεγαλώσει

μια αφύπνιση σχεδόν ολοκληρωτική

για τίποτ” άλλο

παρά για μια επανασύνδεση

ένα δεσμό απ” την αρχή

την επανάκτηση μιας διαύγειας.

Αυτός είσαι λοιπόν

κάθε στιγμή και ζωντανός

εδώ και τώρα ζωντανός

και για όσο διάστημα

θα διαρκεί το πάντα.

4

Ο έρωτας απροσδιόριστος

ποιος για τον ορισμό του να εγγυηθεί;

Αλλιώτικα ο καθένας τον κατανοεί.

Ενδεχομένως να αισθανθείς

την  παρουσία του αόρατη

ανάμεσα σε ουρανό και γη

μπορεί κι ολόγυρά σου.

Μα οι λέξεις να τον αποδώσουν

δεν μπορούν.

Μόνο μες στην απόλυτη σιωπή

 να τον συλλάβεις ίσως θα μπορούσες

όπως κρυμμένος βρίσκεται στα μύχια

μιας φευγαλέας ύπαρξης.

Αυτά τα μύχια άγγιξε

και θα τον συναντήσεις.

5

Σ” αυτό

το φιλημένο από τον ήλιο απόγευμα

καταλαβαίνω

πως στις σκέψεις μου όλο και τριγυρίζεις

κι η ζεστασιά

απ” το βελούδο του ήλιου

της βαθιάς σου ανάμνησης

έχει τη ζεστασιά.

6

Απόγευμα

από το γέλιο σου γεμάτο

με κάνει ξάφνου να σκεφτώ

ότι είμαι ζωντανή

και να πω στον εαυτό μου

ότι το μεγάλο ποίημα

είναι η ίδια η ζωή.

7

Σε αφουγκράζομαι

στη σιγή

το ανείπωτο αφουγκράζομαι

αφουγκράζομαι το ανέγγιχτο

στα χείλη σου

κρυμμένα συναισθήματα

αφουγκράζομαι

μυστικά θαμμένα με φροντίδα

στα μύχια της ψυχής σου

η καθαρή αλήθεια η ωμή

δεν ξοδεύεται

δεν εκφράζεται

με λέξεις

που έχουν χάσει

το νόημά τους

γι” αυτό μόνο σιωπή απόλυτη

δίχως επικοινωνία

δίχως επαφή

μα κοίτα παρόλα αυτά

πως ακόμα σ” αφουγκράζομαι

και σε καταλαβαίνω πλήρως.

8

Είναι τώρα που συλλαμβάνω

τη σιωπή

που εκτιμώ

την ομορφιά στο απόλυτο

του ανύπαρκτου την ευτυχία.

Ο εντός μου θόρυβος κι η ταραχή

άφαντοι γίνονται

και της σιγής το γκονγκ

γεμίζει το κενό

και της απόλυτης σιωπής η κάθε ανάσα

με προσγειώνει

στο τώρα και στο εδώ

όχι του ήχου

μα του τραγουδιού.

9

Πότε είναι η σιωπή και πότε η αλαλία

το περιεχόμενο ενός ποιήματος;

Το ξέρω ως το μεδούλι μου

πως η επαναφορά είναι στ” αλήθεια

της πλημμυρίδας

που περάσαμε μαζί

στιγμές που σαν να πάγωσαν στο χρόνο

προφυλαγμένες τόσο μυστικά

στου είναι τούς πιο αθέατους πόρους

η χαρά χωρίς να σου το έχουν πει να ξέρεις

της κατανόησης η ηδονή

η ικανοποίηση

άκοπα πως σε καταλαβαίνουν

ελάχιστα να ειπώνονται

μα ο άλλος να κατανοεί

μια Παρουσία

όταν το λιωμένο ασήμι της σιωπής

σαν ποίημα ρέει

σαν μία πένα που κυλά.