Ο κόσμος έχει τα χρώματα του δειλινού
Και όλο σκοτεινιάζει
Τι 'ν' η ζωή μας
Σαν το πουλί μακριά πετάει
Όταν θα φτάσουν τα γεράματα
Από του λύκου τα δόντια δεν ξεφεύγεις
Κι ο θάνατος μεσοστρατίς βγαίνει να σ' έβρει
Μέσα στα μάτια σκοτεινιάζει η μέρα
Θα σ'αναπολούνε τα παιδιά
Ψηλά τον ήλιο θα κοιτάζουν
Γι'αυτόν ο κόσμος μαύρισε,θα πουν
Σαν το σκυλί το σούρουπο τον έκανε κομμάτια
Μακάρι και να ήξερα ποιος έφτιαξε την πλάση
Ειν' ο Θεός για ειν' η κόλαση
Πολλά είδαν τα μάτια μου
Έπαθα κι άλλα τόσα
Δημοτικό,Ανθολογία Γεωργιανής Ποίησης,εκδ. Καστανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου