Φραπέ

Πάντα αστεία σου 'λεγα

κι εσύ γελούσες σαν παιδί

το πρόσωπό σου έλαμπε

εκείνη τη στιγμή

Κι όταν το παράκανα

με τα πειράγματά μου

άγρια με κοίταζες

κι έπεφταν τα αυτιά μου

Όχι επειδή φοβόμουνα

μήπως και μου μουτρώσεις

μα τον καφέ που έφτιαχνες

έτρεμα μη μου κόψεις!

Μη θεωρήσεις πως είμαι 

κάποιος που κοιτά το κέρδος

μα σαν σκέφτομαι τον φραπέ

που έφτιαχνες με πιάνει δέος!