Τυφλή νεράιδα αγαπάς
μα αυτή δε σε κοιτάει
μου κράζει το κοράκι
ενώ εγώ της γράφω
πέτρα πετώ να φύγει μα
το γράμμα κουτσουλάει
φόρα παίρνει από ψηλά
κι ευθύς με κουτουλάει
άστρα βλέπω χρωματιστά
γύρω μου να χορεύουν
όσοι λεν' η αγάπη πως πονά
κάτι περίσσιο ξέρουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου