Κάθομαι στου Άδη τα σκοτάδια παρέα
με τις αγαπημένες μου νεκρές σκιές
Και να! Το λευκό του θανάτου άτι
έρχεται καλπάζοντας προς σ' εμένα
και πάνω του αναβάτης χλωμός που
το δρεπάνι του κραδαίνει υπό των
αγγέλων το άγρυπνο βλέμμα
"Κοίτα με θνητέ", μου λέει με φωνή ψυχρή
"εγώ που κάποτε διέτρεχα τα πέρατα
της δημιουργίας διαφεντεύοντας τα όνειρα των
ανθρώπων και σκορπώντας τρόμο
δέσμιος να είμαι τώρα από τους υπηρέτες
του Ουράνιου τυράννου που όλους μας περιορίζει
για να έχουν ελευθερία τα κακομαθημένα Του παιδιά.
Κι εγώ από βασιλιάς και αφέντης έγινα κατώτερος
και από τους δούλους"
Αυτά είπε και ρίχνοντάς μου βλέμμα σκοτεινό
κάλπασε μακριά μου αφήνοντάς με μόνο
με των νεκρών τα πνεύματα που κρυφογελούσαν
με το θανατερό του μοιρολόι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου