Damned wasteland drowned
in thick polluted fog
Cannot find my way
a dog that went astray
When did I get here?
How, where from?
I'm wandering alone
through these cursed mists
Not a single sign of light
the sky is empty of the sun
There is no day there is no night
in this foreboding place
Trees are soaked in blood
flowers have a sulfur scent
Where are the beasts
that should be living
in these woods?
Where are the insects
where are the birds?
Why my own voice can't be heard?
I am alone in this place
wandering through this foggy forest
Not a living person to talk to
but still I can feel their presence
More people are roaming here
Even though we cannot meet
I know they are here
Alone, lost in this gloomy fog
the last thing I remember
is my dying breath
Καταραμένη ερημιά πνιγμένη
σε πυκνή ομίχλη μολυσμένη
Δεν μπορώ το δρόμο μου να βρω
σαν σκυλί αδέσποτο γυρνώ
Πότε έφτασα εδώ;
Πώς, από πού;
Περιπλανιέμαι μόνος
μέσα σ' αυτές τις καταραμένες ομίχλες
Ούτε ένα σημάδι φωτός
ο ουρανός είναι από ήλιο αδειανός
Δεν υπάρχει μέρα, δεν υπάρχει νύχτα
σε αυτό το δυσοίωνο μέρος
Τα δέντρα μουσκεμένα στο αίμα
τα λουλούδια αναδύουν οσμή θείου
Πού είναι τα θηρία
που θα έπρεπε να ζουν
σε τούτα τα δάση;
Πού είναι τα έντομα
που είναι τα πουλιά;
Γιατί δεν ακούω την ίδια μου τη φωνή;
Είμαι μόνος σε αυτό το μέρος
περιπλανώμενος σε αυτό το ομιχλώδες δάσος
Πουθενά κάποιος ζωντανός για να μιλήσω
κι όμως νιώθω την παρουσία τους
Κι άλλοι άνθρωποι περιφέρονται εδώ
Αν και δεν μπορούμε να συναντηθούμε
Ξέρω ότι υπάρχουν
Μόνος, χαμένος σε αυτή τη ζοφερή ομίχλη
το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι
είναι η τελευταία μου πνοή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου