Μπακίρια

Τρέχουνε οι άνθρωποι,μία πάνω και μια κάτω
Παλεύουνε σαν άλογα που κόλλησαν σε βάλτο
Ολημερίς να χτίζουνε,το βράδυ να γκρεμίζουν
Τη μοίρα τους,την ώρα τους,την τύχη τους να βρίζουν
Και σκέφτονται και κάνουνε οράματα και πράξεις
Και συνεχώς σφυρίζουνε σαν τρένα δίχως στάσεις
Σαν γύπες και σαν ύαινες μια ευκαιρία ψάχνουν
Μήπως και φτιάξουν τη ζωή που πίστευαν πως θα 'χουν
Άλλοι τα καταφέρνουνε κι άλλοι αποτυχαίνουν
Αλλά στο τέλος της ζωής στον Χάροντα πηγαίνουν
Για κέρμα κάποιοι ψάχνουνε,κάποιοι για να ξεφύγουν
Κι είναι κι αυτοί που προσπαθούν το κλάμα τους να πνίγουν
Όλοι μας παιδευόμαστε να φτιάξουμε μια ζήση 
Κι όταν το σκεφτόμαστε κανείς μας δεν έχει ζήσει
Γι' αυτό σας λέω φίλοι μου,πιάστε γερά ποτήρια
Και να μην αναλώνεστε σ' ασήμια και μπακίρια
Γιατί σαν θα 'ρθει ώρα που το σήμαντρο χτυπήσει
Ποιος νοιάζεται αν δάκρυα κανείς για μας θα χύσει;