να πίνεις τα αλμυρά δάκρυα της καρδιάς
και να σπας το κουκούτσι του χουρμά
μετά να στέκεις με πόθο στην ψυχή κι ένα κύπελλο στο χέρι,
για να κερδίσεις - σαν επαρκή αμοιβή ! -
το χαμηλωμένο βλέμμα και το ρυτιδιασμένο μέτωπο.
Ύστερα με την απελπισία να χορταίνεις.
Αυτός ο πλούτος,μεγαλύτερος από κάθε άλλον,
είναι ένα παζάρι για την απόλαυση της ψυχής.
Η απελπισία είναι καλή και λατρευτή,
ο φόβος Θεού είναι η αληθινή ευγένεια,
η επιθυμία οδηγεί στο όνειδος,
γιατί, αν και ο κόσμος είναι καλός σήμερα,
στο τέλος θα επιτεθεί και θα σφάξει.
Μπισρ μπ. αλ-Χάριθ αλ- Χάφι
Α.Τζ.Άρμπερι,Σουφισμός,εκδ.Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου