Για σένα γράφω
για να σου μιλώ
να θάβω ό,τι και όσα ζητώ.
Για σένα ζω...
και δεν τολμώ
από τη θηλειά σου
ν ´απαλλαγώ...
και δεν φοβάμαι μην χάσω
και χαθώ..
Για σένα μυρίζω,
το ξημέρωμα, το διάβα αυτό,
γιατί κάνεις πως αγνοείς,
το σημάδι το φανερό...
γιατί σβήνεις με όποιον γνωστό,
αυτό που δεν παίρνεις σαν σωστό
και νομίζεις πως είσαι καλά,
δίχως τα δικά μου φτερά ...
Για όσα τώρα δεν πω,
με σένα τα νικώ,
για σένα τα απωθώ
και απορώ
πως αντέχεις
να σιωπάς
και μέσα μου να με κεντάς.
Για σένα γράφω,
την παγωνιά μου να ξεχνώ,
να πίνω και να σε λησμονώ ...
ποίημα Αδαμαντίας Μαρκαναστασάκη
6.11.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου