Στις κορφές χτίζει σκήτες, καλύβες ειρήνης, εκεί αγαπά, εκεί ρεμβάζει ατενίζοντας πέρα, ώσπου τις κρήνες της πηγής της να τον έλξει η πιο καλόδεχτη απ' όλες τις ώρες. Μες στων ανέμων τον αχό παραδέρνουνε τα επίγεια, αλλά ό,τι το άγγιγμα του έρωτα αγίασε από κοίτη κρυφή θα κυλήσει αδέσμευτο στην αντίπερα γη, σαν μύρο θα σμίξει με των Αγαπημένων τον ύπνο.
Νοβάλις, Ύμνοι στη Νύχτα, εκδ. Περισπωμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου