Ακόμα κι ο φόβος θ' αποτύχει
να κάνει δική του τη ζεστασιά μας! Εφόσον
ο καθένας έχει μια φωτεινή πλευρά κάποιου
σκοπού να υπηρετήσει· αν και μακρινές
κραυγές φτάνουν και γίνονται κομμάτια
στο κατώφλι μας και δονείται
το σπίτι μας από τον τρόμο της γης·
αν και αξίες ξεριζώνονται και πολύ
περισσότερες τείνουν να ξεριζωθούν·
αν και ήρωες θρηνούν, πτηνά ολολύζουν,
πουλερικά πέφτουν σε φλυαρία
και μεγάλοι καταρράκτες απορροφούνται
και γίνονται ξεροί τόποι! Ακόμα
κι ο φόβος θ' αποτύχει να κατακτήσει
τη ζεστασιά μας.
Ακόμα κι ο φόβος θ' αποτύχει
να κάνει δική τους τη ζεστασιά μας! Εφόσον
ο καθένας έχει και κάποιο Θεό αγάπης να λατρέψει·
αν και τα καθημερινά μας επιτεύγματα σωρεύονται
στην υπηρεσία κάποιας σκληρής θέσης αγώνα,
καθώς ασυνάρτητα βουβά πρόσωπα, ή προσκόμματα
του ενός ενάντια στου άλλου -κι από τη στυγνή
μηχανή της ευκολίας- μας κόβουν σε μέτρια σχήματα·
αν και τα όνειρά μας που επικρατούν είναι αμπάρια
τεράτων, μηχανών και μηχανισμών· αν και η σοφία μας
θερμαίνεται μέσα σ' ένα "ουδέν άλλο, μη μας
ξεχνάτε" κι οι δραστηριότητές μας, για καλύτερους στόχους,
σπαταλιούνται σε μια γυμνή διαμάχη ευφυίας! Ακόμα.
κι ο φόβος θ' αποτύχει να κατακτήσει
τη ζεστασιά μας.
Ακόμα κι ο φόβος θ' αποτύχει
να κάνει δική του τη ζεστασιά μας! Εφόσον
ο καθένας έχει και κάποιο όνειρο, να ονειρεύεται
άλλους· αν και λουλούδια παύουν να μας ελκύουν
κι ο άνθρωπος μοιάζει να 'ναι στο άσυλο μιας
ηττημένης ηλικίας ή συντηρείται ακόμα στον κόσμο
μιας αμερικανο-κινέζικης διαπάλης· αν και οι άνθρωποι
ξεχνούν να τραγουδούν και οι αισθήσεις τους
εναρμονίζονται στον ξερόν ήχο των κυμβάλων,
οι μήτρες παύουν να 'ναι γόνιμες και στη θέση
του στήθους προβάλλουν αντικείμενα ψεύτικα σαν δόντια·
αν και ο χρόνος είναι κενός ανθρώπινων δεσμών
κι ο καθένας πεθαίνει το δικό του θάνατο! Ακόμα,
κι ο φόβος θ' αποτύχει να κατακτήσει
τη ζεστασιά μας.
Η Ποίηση της Μαύρης Αφρικής. εκδ. Ροές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου