Ένας κόμπος αίμα στην κόχη του ουρανού
Μήπως ξαναρχίνισαν τ΄ άστρα
Να διαιρούν το γλαυκό να φαγώνονται
Ή να φιλιούνται
Στη στρογγυλή τράπεζα του ήλιου
Λόγος δε γίνεται γι' αυτό
Σπάζουν μονάχα το πυρόψωμο
Από χέρι σε χέρι φωτοπότηρα περνάν
Κι άστρα νεκρά τους ίδιους τους αρμούς τους τραγανίζουν
Τι γυρεύει ο κόμπος αίμα στου ουρανού την κόχη
Στην τυφλή τούτη κόχη του ουρανού
Ποιήματα, εκδ. Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου